20 χρόνια μετά...

20 χρόνια μετά την πτώση του τείχους...και η Ευρώπη απόψε γιορτάζει και μαζί της όλος ο ελεύθερος κόσμος.
Αλλά εγώ γιατί δε νοιώθω τόσο χαρούμενος; Γιατί νοιώθω ένα ανικανοποίητο συναίσθημα; Γιατί δεν μου αρκούν όλες αυτοί οι εορτασμοί; Σίγουρα ο γερμανικός λαός καλά κάνει και γιορτάζει. Αλλά 20 χρόνια μετά πολλά μέτωπα παραμένουν ανοιχτά...


Η πτώση του τείχους ήταν μια νίκη του Καπιταλισμού απέναντι στην απομόνωση των κομουνιστικών καθεστώτων. Κι όμως η ανεργία και η οικονομική δυσκολία στην Ανατολική Γερμανία παραμένουν σε υψηλά επίπεδα. Και αντί να αυξάνεται το βιωτικό επίπεδο αυξάνονται τα ποσοστά της ακροδεξιάς...Και βλέπω τον Μπράουν, το Σαρκοζί, τη Μεργκελ...να γιορτάζουν για την πτώση του τείχους. Οι Ευρωπαίοι μας ηγέτες!!! Με διαπερνάει ένα αίσθημα υπερηφάνειας! Αnd what about Irak re? Yugoslavia? Afghanistan?...
Αυτή η υπεροψία των δεξιών αρχηγών...αυτό το αίσθημα αντικομουνισμού..δηλαδή κερδίσαμε; ο ελεύθερος κόσμος είναι καλύτερα; Δηλαδή αφού δεν έχουμε κομμουνιστικά καθεστώτα μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι; Και ποια η συμβολή όλων αυτών στην πτώση; Καμία απολύτως!!! Μόνοι τους το σηκώσανε μόνοι τους το ρίξανε στην τότε ανατολική Γερμανία...

Και κάτι ακόμα: Γιώργο, σόρρυ αλλά λάθος! Δεν ήμαστε μόνο πολίτες της Ευρώπης αλλά και του κόσμου. Και δεν είσαι μόνο ο Έλληνας Πρωθυπουργός αλλά και ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνής(....) Και δεν είναι μόνο το τείχος της Κύπρου, αλλά ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΊΧΟΣ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΣΤΗ ΛΩΡΙΔΑ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ. ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ, ΠΟΥ ΑΠΟΨΕ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΜΟΚΟ ΚΟΚΟ....Δυστυχώς και εσύ...Αλλά ο Αντρέας έφερε τον Αραφάτ κρυφά τότε στην Ελλάδα...Αλλά δεν είναι μόνο οι Κύπριοι αδέρφια μας, αλλά και οι Παλαιστίνιοι....

Για να μη θυμηθώ το τείχος που υψώνει η Ε.Ε. στους μετανάστες....

Θα ακολουθήσει αναλυτικό αφιέρωμα στην πτώση τις επόμενες μέρες...