21 μήνες μετά την τελευταία ανάρτηση...

Κοντά στα 2 χρόνια είχα να αναρτήσω κάτι στο blog...Και μάλιστα σε αυτά τα 2 χρόνια η Ελλάδα που ξέραμε έχει μεταμορφωθεί σε κοινωνικό επίπεδο.
Το ερώτημα όμως είναι ένα! Η κοινωνία, ως ανθρώπινο δυναμικό, έχει αλλάξει; Μυαλά;
Η "μαμά" πατρίδα ήταν η αφορμή να σταματήσω να μπλογκάρω για τον περισσότερο καιρό, αλλά η δική μου μαλακία ήταν η πραγματική αιτία.Και μετά από τόση αποχή και τόσες ¨καταιγιστικές ειδήσεις" που λένε και στα αγαπημένα μου δελτία ειδήσεων, άντε να βρεις τί θα πρωτογράψεις...Από πού να αρχίσεις βασικά, γιατί για να τελειώσεις είναι κομματάκι δύσκολο...Θα αναφερθώ όμως σε αυτό που με προβληματίζει σε γενικότερο επίπεδο κι όχι τόσο σε μεμονωμένα ή φρέσκα γεγονότα...Κάποια και μάλλον τα περισσότερα τα είχαμε προβλέψει εδώ μέσα...Δεν το παίζω μάντης φυσικά μιας και οι περισσότεροι από σας έβλεπαν να μας έρχονται...Απλά το θέμα είναι να μη μας προσπεράσουν.

Ο λαός λοιπόν, σε πρώτη φάση ηττήθηκε...Τα μέτρα μας τα πήραν και όπως αποδείχθηκε "...λεφτά υπήρχαν...". Πώς αλλιώς πληρώθηκαν σχεδόν από όλους τα χαράτσια και οι έκτακτοι φόροι; Το ξέρω ότι σας ανεβάζω λίγο την πίεση αλλά η πρώτη αντίδραση του λαού πρέπει να είναι η διαχείριση του θυμού του...Anger management που θα λέγανε και οι τεχνοκράτες...Το ΔΝΤ μας έχει κάτσει από διετίας στο σβέρκο,η τρόικα δε λέει να φύγει,ο Γιωργάκης έφυγε, μας ήρθε ο Παπαδήμος,κοινωνικό κράτος δεν υπάρχει, το ίδιο και η απασχόληση, στα κόμματα ήρθαν τα πάνω κάτω, οι αριστεροί γίναν δεξιοί και οι δεξιοί αριστεροί και ο λαός πονάει...Και τί κάνει;

Κάθεται μπερδεμένος μπροστά στους τηλεοπτικούς του δέκτες, τρώγοντας τηγανιτές πατάτες Νευροκοπίου μπας και του δοθεί από κάποια εκπομπή κανένα γενόσημο αναλγητικό και ξεπεράσει λίγο τις τύψεις και την αδράνειά του...Ή το πολύ να κατέβει σε μια πορεία και να γυρίσει πίσω κλαμμένος από τα χημικά ή στιγματισμένος ως "κουκουλοφόρος" μιας και δεν διαδήλωσε καθώς πρέπει ή δεν υπήρξε έστω μέρος του μπλοκ του ΚΚΕ...Γκουχ γκουχ...

Και γυρίζω και λέω στον εαυτό μου καθώς διαβάζω αυτή την προηγούμενη παράγραφο...Τί λες βρε μαλάκα;Και θα παίξω κορώνα γράμματα τη δουλειά μου (των 400 ευρώ) για να φάω καμιά αδέσποτη γκλομπιά από τους αστυνομικούς(δεν τους είπα μπάτσους) που αυτοί τουλάχιστον δουλεύουν εκείνη την ώρα (600 ευρώ);

Άσε που κάθεσαι και βρίζεις το ΚΚΕ επειδή κάνουν οργανωμένες πορείες(και χωριστές από τις υπόλοιπες)ή επειδή δε στηρίζουνε τους πατατάδες...

Και εδώ είναι η ουσία και ο προβληματισμός που μου δημιουργείται...Ποια είναι ρε παιδιά αυτή η μορφή πάλης που πρέπει να αναπτύξει αυτός ο λαός που τον βαράνε από παντού και περιμένουν από αυτόν και να το βουλώσει, για να σωθεί το κράτος από την χρεωκοπία, και να αντιδράσει, για να σωθεί ο ίδιος από την χρεωκοπία;

Η λύση είναι μία...Να προβληματιστεί...Χωρίς να ακούει τα εκβιαστικά διλήμματα που του θέτουν τόσο η "μπασταρδεμένη κυβέρνηση της λαϊκής προδοσίας" όσο και τα καθεστωτικά ΜΜΕ...Να κουβεντιάσει με τον διπλανό του χωρίς παρωπίδες επειδή ο ένας είναι άνεργος ή ο άλλος εργαζόμενος...Χωρίς να βάζει πρώτιστα ζητήματα το πόσα λεφτά του κόψανε, αλλά το ποιοί του τα κόψανε και αν αυτό θα βγάλει πουθενά...Να οργανωθεί χωρίς καπελώματα από εργατομπαμπάδες και συνδικαλισταράδες...Να ακούει την κάθε άποψη αλλά να αποφεύγει τις ισοπεδώσεις και την ακραία ρητορική...

Γιατί το ζήτημα δεν είναι αν ο λαός τελικά θα αντιδράσει, αλλά πώς;

Γιατί ο κίνδυνος του να στραφούμε ενάντια των ξένων οικονομικών δυνάμεων που καταστρατηγούν αυτή την εποχή τη λαϊκή κυριαρχία με αποτέλεσμα να αφήσουμε στην απέξω τους "έλληνες" φταίχτες και το σύστημα που σε αυτό λειτούργησαν, είναι μεγάλος και οδηγεί σε αδιέξοδα...

Οι Σωτήρες και οι Μεσσίες μας τελείωσαν...Ο λαός την οργή του, ας την χειριστεί με νηφαλιότητα πνευματική ώστε οι ενέργειές του να είναι εκρηκτικές και στη σωστή κατεύθυνση...

Μόνο όμως αν υπάρξει παλλαϊκή αφύπνιση θα δούμε αποτέλεσμα...Μόνο αν οι πολλοί πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας...Γιατί τότε κανένας τσατσοδημοσιογραφίσκος δε θα μπορεί να μιλάει για κουκουλοφόρους που καίνε και σπάνε ή για διάσπαση των κινημάτων...Και κανείς από μας δε θα ζυγίσει καν το αν θα πρέπει να κάνει απεργία ή να διεκδικήσει αυτά που του αξίζουν με το φόβο της απόλυσης...

Ας βάλουμε για μια φορά το εμείς πάνω από το εγώ...