Μας πήρανε τα μέτρα...

Τί στο καλό γίνεται ρε παιδιά;
Πολλή ησυχία...Κάτι για οικονομικά μέτρα πήρε τ' αυτί μου, κάτι για ενδεχόμενες περικοπές του 14ου μισθού, κάτι για παγώματα μισθών και συντάξεων...ψιλοαπεργίες ακούω...αναγκαία τα μέτρα ακούω...τους ευρωπαίους εταίρους μας λιγουλάκι οργισμένους με την ελληνική οικονομία βλέπω...κάτι ξένες οικονομικές φυλλάδες που τα χώνουν στην Ελλάδα σα να πήρε το μάτι μου...Μάλιστα...Τίποτα το ιδιαίτερο...Ας βάλω πάλι Star μπας και βρούμε το τρίτο πρόσωπο μεταξύ Λάτσιου-Μενεγάκης...έτσι κι αλλιώς μας τα 'χαν τάξει τα μέτρα, έτσι δεν είναι; όχι; και τότε γιατί τόση ησυχία;
Πραγματικά αυτό που συμβαίνει εδώ και λίγο καιρό στα δρώμενα της ελληνικής πολιτικής καθημερινότητας είναι πρωτοφανές...Ξαφνικά μοιάζει ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης να είναι δεκτικό στα -δεν τα λες φιλολαϊκά- οικονομικά μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση...Ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης...Όχι ολόκληρη.

Τί μπορεί να συνέβη; Ωριμάσαμε εν μια νυκτί και συμπεράναμε ότι τα μέτρα αυτά θα μας βγάλουν από μια προσωρινή κρίση και θα μας οδηγήσουν στο ξέφωτο ενός καλύτερου οικονομικού μέλλοντος για μισθωτούς,συνταξιούχους,επιχειρηματίες,προνομιούχους και μη;
Μήπως είναι θέμα συνήθειας και ο λαός έχει αποδεχτεί το ρόλο του εξιλαστήριου θύματος και αντιλαμβάνεται ότι στον άκρατο καπιταλισμό που ζούμε, τις κρίσεις θα τις πληρώνει αυτός χωρίς να ευθύνεται;
Άραγε πείστηκε για τη σπάταλη διακυβέρνηση της προηγούμενης κυβέρνησης που βάλθηκε να χρεωκοπήσει τη χώρα σε 5 χρόνια σαν συνέχεια των "εκσυγχρονιστών", διεκδικώντας θέση στα βραβεία Γκίνες κ έτσι πιστεύει πως πλέον αποτελούν μονόδρομο τα μέτρα αυτά;
Μήπως η μερίδα αυτή του κόσμου έχει απλά τυφλή εμπιστοσύνη στον πρωθυπουργό;
Μήπως ο κόσμος αυτός απλά δεν είναι μη προνομιούχος και συνεπώς αντέχει λίγο ακόμα σφίξιμο στο ζωνάρι του;

Πραγματικά δεν γνωρίζω...Και στ' αλήθεια με προβληματίζει η παγωμάρα που επικρατεί στην κοινωνία τελευταία...Μια παγωμάρα που δείχνει απαισιοδοξία και παραίτηση από όνειρα για καλύτερες μέρες...που δείχνει την αποστροφή του σε κάποιες μορφές πάλης...που δείχνει την απόγνωση του να ζήσω σήμερα χωρίς να ονειρεύομαι το αύριο...που δείχνει την ανάγκη της επιβίωσης να υποσκελίζει την ανάγκη για ζωή...

Ο κόσμος πάντοτε θα αναζητάει οράματα και τρόπους να ζει ανεξάρτητος , ελεύθερος και πάνω από όλα περήφανος...Κι αυτή η υποταγή στους χαρτογιακάδες των Βρυξελλών ρε γαμώτο τον αρρωσταίνει, του τη δίνει...Όσο απαραίτητα κι αν μοιάζουν μερικά μέτρα για την σταθεροποίηση οικονομικών δεικτών και ελλειμάτων στα πλαίσια μιας αποστειρωμένης τεχνοκρατικής πολιτικής με επίκεντρο τις οικονομίες των κρατών-μελών της Ε.Ε, δε μπορούν να αντικαταστήσουν τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας που βιώνει ο καθένας μας και συνεχώς οδηγούνται σε συρρίκνωση.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ο κόσμος εξοργίζεται με το θράσος των Βρυξελλών,των διεθνών οικονομικών οίκων της συμφοράς,του κατευθυνόμενου ξένου τύπου αλλά και λοιπών κερδοσκόπων και τραπεζών που ούτε λίγο ούτε πολύ ζητούν επιτακτικά κι άλλο αίμα προκειμένου να συνεχίσουν την κερδοφορία τους μιας και η Ε.Ε μέσω της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ασκεί εκχώρησε μέρος των αποφάσεών της στους κεφαλαιοκράτες αυτούς...Κοινώς έθεσε τις αγορές πάνω από τους ανθρώπους και τις ανάγκες του, πάνω από τις ευρωπαϊκές κοινωνίες...Και πλέον ο Έλληνας πρωθυπουργός φαντάζει ως ο κακός της υπόθεσης όταν εγκαλεί την Ε.Ε για μη επίδειξη αλληλεγγύης σε κράτος-μέλος την ώρα που η οικονομική κρίση έχει ως θύματα πολλές μεγάλες και μικρές οικονομικά χώρες, αλλά απαιτεί λες και είναι κάποια εκλεγμένη, από τον ελληνικό λαό, κυβέρνηση πρόσθετα μέτρα κατά των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων.

Έτσι λοιπόν, σε αυτό το νεφελώδες τοπίο που επικρατεί διεθνώς, η κοινή γνώμη αδυνατεί και η ίδια να αντιληφθεί την κρισιμότητα μερικών καταστάσεων και αν όντως μέτρα όπως τα πρόσφατα εξαγγελθέντα αποτελούν πανάκεια ή θα πρέπει να αποδοκιμαστούν χωρίς δεύτερη κουβέντα...

Ένα όμως είναι σίγουρο...

Η κυβέρνηση εκλέχθηκε για να εφαρμόσει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα που θα αποσκοπεί στην κοινωνική δικαιοσύνη και τη δίκαιη ανακατανομή του πλούτου, χωρίς άνωθεν παρεμβάσεις από διεθνείς οργανισμούς όπως η Ε.Ε...
Και τα μέτρα αυτά μόνο το δρόμο αυτό δε δείχνουν...

Αλίμονο αν αποδειχτούν φρούδες οι ελπίδες της κοινωνίας και αντί για κοινωνικοοικονομικές τομές ακολουθηθεί μια διαχείριση δημοσιονομικού τύπου για να ευημερούν οι δείχτες και να πεινάει ο λαός...
Όσο λαϊκίστικο κι αν ακούγεται.

Γιατί αν δεν αντέχεται η οικονομική δυσχέρεια που επιτάσσουν τα μέτρα αυτά μια φορά, η προσβολή της περηφάνιας δεν αντέχεται εκατό.


Υ.Γ Οργή και θυμηδία προκαλούν οι παραινέσεις των αρχιμάγιστρων της οικονομίας επί Δεξιάς για τη σημερινή κατάσταση που φρόντιζαν να σκεπάζουν κάτω από το χαλί...

Read More......