6 μιση χρόνια αισίως στα Χανιά κλείνω φέτος...Μια ζωή, αν αναλογιστεί κανείς ότι τα χρόνια μεταξύ 18-25 είναι από τα εντονότερα και αφήνουνε το στίγμα σε μια προσωπικότητα...Χρόνια όμορφα, γιατί υπήρξαν και όμορφοι άνθρωποι να συναναστραφείς...Κι επειδή στη χώρα μας έχουμε μια μανία να τσουβαλιάζουμε τα πράγματα και να κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους με βάσει και τον τόπο προέλευσής τους και όχι κρίνοντας τη μοναδικότητα του χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου, θέλω να γράψω για μια άσχημη και αρρωστημένη κατάσταση που συμβαίνει εδώ στην Κρήτη και μια αιτία είναι και η προσπάθεια κάποιων ντόπιων να "αποδείξουν" για ποιο λόγο οι Κρητικοί παρουσιάζονται ως μια "φυλή" άγρια...
Εξάλλου κι άλλα καλά λόγια για την κρητική φιλοξενία δε χρειάζονται, οπότε και να με συμπαθάνε οι φίλοι μου οι Κρητικοί, αλλά θα ασχοληθώ με την αρρωστημένη κατάσταση που κάποιοι δημιουργούν και στιγματίζουν τις,εδώ στην Κρήτη, τοπικές κοινωνίες...
Ίσα ίσα που οι περισσότεροι Κρητικοί που διαβάσουν το κείμενο μάλλον θα προβληματιστούν, σαν υγιώς σκεπτόμενοι άνθρωποι...
Η παιδεία αποτελεί το όπλο του πολιτισμού μας και η απαρχή των προβλημάτων των κοινωνιών αυτών λοιπόν, δεν είναι άλλη από την έλλειψή της...Πολλά χωριά της Κρήτης μαστίζονται από τον αναλφαβητισμό και αυτοσκοπός για τα νέα παιδιά θεωρείται ο εύκολος και γρήγορος πλουτισμός...Έτσι λοιπόν, ανεξέλεγκτες συνέπειες έχει πάρει η παρανομία από τα πρώτα κι όλας χρόνια στη ζωή των νεαρών Κρητικών...Σαν απόρροια αυτού, οι πιτσιρικάδες αυτοί αισθάνονται μια ψευδή ανωτερότητα που "πρέπει" να εκφράζεται συνεχώς...Είτε μέσω άνομων πράξεων που προσδίδουν κύρος στο ιδεατό τους σύστημα αξιών, είτε και με την εν γένει προκλητική και βίαιη συμπεριφορά απέναντι σε συνανθρώπους τους...Η ανθρώπινη ζωή πέφτει κάποια επίπεδα κάτω, ως ιδανικό, και στα ψηλότερα σκαλιά του αξιακού βάθρου ανεβαίνουν "αξίες" όπως η οικονομική ευμάρεια με κάθε κόστος, η ψευτοϋπερηφάνια και η επιβεβαίωση της ανωτερότητάς τους ως "Κρητικοί"...Ο αριθμός των 4Χ4 και η οπλοκατοχή είναι κάποια μόνο από τα δείγματα της κοινωνικής τους πραγματικότητας...
Κι αν λιγό πολύ τα νειάτα των δύσκολων κρητικών επαρχιών μπορούν να δικαιολογηθούν εξ αιτίας της έλλειψης παιδείας, πώς μπορεί να εξηγηθεί η σχεδόν παρόμοια προσπάθεια επιβεβαίωσης του άγριου της "φυλής των Κρητικών" μέσω της συμπεριφοράς τους, από άτομα που πέρασαν τα στάδια της μόρφωσης μέσα από το ελληνικό σχολείο και παρ' όλα αυτά συνεχίζουν την παράδοση να αντιδρούν μέσα στην κοινωνία με προκλητικές έως βίαιες συμπεριφορές;
Μα η ίδια η κοινωνική αποδοχή...Κανένα κράτος δεν μπορεί να ελέγχει τη "μαγκιά" που καταδεικνύει ένας πολίτης μέσω κάποιου νόμου...Δεν αποτελεί αδίκημα, μπορεί όμως να εξελιχθεί σε αφορμή για αδίκημα...Άρα σίγουρα η μόρφωση και η παιδεία που επίσημα το κράτος μας παρέχει, δεν αποκλείει αυτομάτως και αντικοινωνικές συμπεριφορές...Συνεπώς η ευθύνη μετακυλίει και σε άλλες πλάτες...Σε αυτές του οικογενειακού και φιλικού περιβάλλοντος...Αν και από εκεί, τα μηνύματα που θα πάρει ένας νέος δεν του καταστήσουν σαφή την ανάγκη για αποδοχή της διαφορετικότητας και σεβασμού στο συνάνθρωπο, τότε οι δικλείδες ασφαλείας για τέτοιες συμπεριφορές,απλά δεν υφίστανται...
Έχω αναφέρει πολλάκις ότι τα συμπλέγματα που όλοι λίγο πολύ κουβαλάμε δεν θα πρέπει να διαδραματίζουν τον πρώτιστο ρόλο του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς μας, αλλά στόχος πρέπει να είναι ο αγώνας για να τα ξεπερνάμε...
Ο άνθρωπος αν εμπεδώσει και αξιολογήσει τις αξίες της ζωής στα πλαίσια μιας κοινωνίας, δεν έχει κανένα λόγο να προσπαθεί να επιβεβαιώνεται μέσω μιας βίαιης και προκλητικής συμπεριφοράς εις βάρος των άλλων...
Κι ένα βαρίδι που πρέπει να αφαιρεθεί από τις ζωές των Ελλήνων, είναι η ψευτοανάγκη να επιβεβαιώνουμε τις ταμπέλες που αυθαίρετα μπαίνουν στις κοινωνίες ανάλογα το επάγγελμα, την ταξική προέλευση ή και την καταγωγή...Ότι για παράδειγμα, ο Πυργιώτης είναι χρήστης ουσιών και δράστης παράνομων πράξεων, ο Αλβανός κακόψυχος, ο Κρητικός ευέξαπτος και βίαιος κ.ο.κ
Επειδή λοιπόν η κοινωνική αποδοχή ή όχι είναι το βαρόμετρο της συνέχισης τέτοιων αρρωστημένων καταστάσεων, καλό θα είναι όσοι υγιώς σκέπτονται από την εκάστοτε κοινωνία να καταδικάζουν τέτοιες συμπεριφορές ουσιαστικά...Δηλαδή με το να επηρεάζουν θετικά τους συνανθρώπους τους κι όχι σιωπηρά να επιδοκιμάζουν την ψευτομαγκιά με τη δικαιολογία ότι βελτιώνεται η "φήμη" και των ίδιων που δεν έχουν παρόμοιες συμπεριφορές, αλλά χαρακτηρίζονται και οι ίδιοι, λόγω της κοινής καταγωγής...
Κι αν σε κάποιους φαίνονται οι καταστάσεις αυτές ακίνδυνες και σκέφτονται με την άποψη του "δε βαριέσαι μωρέ, δεν τυχαίνουν σε εμάς που δεν προκαλούμε..." και άλλα τέτοια, ας ρωτήσει κάποιος τη μάνα του φοιτητή που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από έναν φορέα συμπεριφορών που μόλις περιέγραψα, μόνο και μόνο έπειδή θίχτηκε ο ψευτοεγωιμός του με τη βοήθεια του θολομένου από ουσίες μυαλού του...
Γι αυτό ας έχουμε στο νου παρόμοια περιστατικά πριν προσπαθήσουμε κι εμείς να παρασυρθούμε σε έναν αγώνα επίδειξης ανδρισμού...
Και κλείνοντας θέλω να δώσω την απάντηση που δίνω όταν με ρωτάνε φίλοι μου στην Εύβοια για το τί άνθρωποι είναι οι Κρητικοί...
-Δεν ξέρω να σας πω...Εγώ ξέρω ότι σε όλο τον κόσμο θα βρεις ανθρώπους ωραίους και ακομπλεξάριστους για να συναναστραφείς...Για τους υπόλοιπους, ας προσπαθήσουμε κι εμείς να ξεπεράσουν συμπλέγματα που τους κάνουν αντιπαθητικούς...
Υ.Γ Ελπίζω να μην θίχτηκαν πολλοί...!!!
Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009
Σήφης Μαμράκης...
Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009
Εικόνες από το μέλλον: 07-12-10
Βλέποντας την εκπομπή της Παναγιωταρέα με τους πρυτάνεις, αναρωτιέμαι γιατί όλοι πέφτουμε κάθε φορά από τα σύννεφα, γιατί κανείς δεν αναλαμβάνει ποτέ το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί; Είναι εύκολες οι τοποθετήσεις μπροστά από τις τηλεοπτικές κάμερες, το θέμα είναι τι γίνεται από πίσω...
Οι ίδιοι οι δάσκαλοι μας θεωρώ ότι έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη. Είναι οι ίδιοι που συναλλάσσονται με παρατάξεις, είναι οι ίδιοι που ανέχονται τα φαινόμενα βίας και σήψης είτε γιατί βολεύονται από αυτά είτε γιατί δεν έχουν το κουράγιο να τα αποτρέψουν. Στην πρώτη στραβή όμως αναζητούν από κάποιον άλλο να βγάλει το φίδι από την τρύπα: αστυνομία, εισαγγελείς, υπουργούς....το κακό έχει ήδη γίνει όμως. Και μάλιστα έχει γίνει προτού καν γίνουν τα παραμικρά επεισόδια!
Σε τέτοιες περιστάσεις αποκαλύπτεται το μέγεθος της απολιτικοποίησης και των μηχανισμών στα ελληνικά πανεπιστήμια. Καταρχάς θεωρώ γελοίο από την ΝΔ, να επιζητάει αλλαγές. Ήταν ή όχι, κυβέρνηση μέχρι χτες για 5 χρόνια;...Τα πανεπιστήμια όμως βράζουν καιρό τώρα όχι μόνο για τον Αλέξη και για τα επεισόδια, αλλά για το μέλλον που βλέπουμε και τα αδιέξοδά του. Για τις σχολές που δεν μας αξίζουν, για τη βοήθεια που δεν έχουμε, για τους νόμους που δεν μας εκφράζουν, για την κοινωνία που ο καθένας ονειρεύεται με τον τρόπο του...
Μία πολιτική δύναμη (ΔΑΠ) που έχει εκλογικό ποσοστό, το οποίο θα έβγαζε κυβέρνηση αλλά αδυνατεί να πείσει για τις θέσεις της, λέει κάτι. Ότι από κοντά οι υπόλοιπες παρατάξεις αδυνατούν να εκφράσουν συνολικά και δυναμικά μια δύναμη ανατροπής, λέει κάτι. Όταν έχουμε καθηγητές που συναλλάσσονται με όποια πλευρά τους βολεύει...τα λέει όλα!
Στην πραγματικότητα, όσα μέτρα και να πάρει ο Υπουργός, όσα και να πούμε για το Άσυλο και τους γελοίους εκφραστές του, όλα είναι χωρίς νόημα αν δεν....
ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ!!!!
Η σημερινή κυβέρνηση εναντιώθηκε στις πολιτικές της ΝΔ για τα πανεπιστήμια (όχι σίγουρα στο σύνολο τους). Δεν αρκεί η μη εφαρμογή τους. Όλες οι πλευρές επιζητάμε κάτι καλύτερο...αν και υπάρχουν καθεστωτισμοί, συντηρητισμοί και παρωπίδες ανάμεσα μας, η πλειονότητα των φοιτητών ανεξάρτητα ιδεολογίας και ψήφου, μπορεί να αντιληφθεί το καλύτερο...
Αλλιώς, και πανεπιστημιακή αστυνομία να βάλουνε, και εισαγγελείς να φωνάξουνε και όλους να μας συλλάβουνε...πάντα θα υπάρχει η αφορμή. Και όσο υπάρχει η αφορμή, θα υπάρχουν τα άκρα, και το ένα θα δικαιολογεί πάντα την ύπαρξη του άλλου!
Προπαγανδιστικό σχόλιο: οι μεγαλόσπουδοι καθηγητές μας, αναρωτιούνται πάντα για το άσυλο, συγκρίνουν με το εξωτερικό και μας υποβιβάζουν συνέχεια...δε θέλω να ζω με φαντάσματα και δε ξέρω εαν μπορώ να είμαι κ αντικειμενικός.
Δε ξέρω πάντως άλλη χώρα Ευρωπαική ή μη, όπου τανκ πάτησε φοιτητές σε πολυτεχνείο. Οι ίδιοι μεγαλόσχημοι πνευματικοί μας δάσκαλοι, μου θυμίζουν τον προηγούμενο αρχιεπίσκοπο (χωρίς να θέλω να φανώ ασεβής)...πάντα την ώρα της κρίσης είναι χαμένοι στην σημαντική τους κερδοφόρα έρευνα. Γιατί να ασχοληθούν μαζί μας; μάλλον για αυτό στέλνουν τους βοηθούς τους να διδάξουν...ελάχιστες οι εξαιρέσεις!
Σε άσχημο mood(y's) η ελληνική οικονομία;
Παρακολουθώντας πάλι ψες τις βραδινές ειδήσεις μου γεννήθηκαν διάφορα ερωτήματα: τελικά ποιος αποφασίζει για εμάς & με ποιο σκεπτικό; η κυβέρνηση; οι δημοσιογράφοι; η ΕΕ; ή τα διάφορα τρωκτικά-παιδιά του καπιταλισμού-οικονομολόγοι ανά τον κόσμο; Αλήθεια, γιατί εμένα πρέπει να με αφορά η γνώμη του κάθε τυχάρπαστου απόφοιτου οικονομικής σχολής ή του κάθε υπαλληλάκου των διάφορων οίκων; Ποιές οι περγαμηνές τους, ποια η αντίληψη τους και το σκεπτικό τους; Δε θυμάμαι να ήρθε κανείς να ρωτήσει εμένα ή έστω κάποιον απόφοιτο της σχολής μου για τη λίμνη της Τριχωνίδας, τη χαμηλή στάθμη του Μαραθώνα ή για την υπόθεση του Αχελώου....Άρα ποια τα παιχνίδια που κρύβονται πίσω από όλα αυτά;...
Αν και δεν είμαι ειδήμων επί του θέματος, στο παγκοσμιοποιημένο χρηματιστικό καπιταλισμό αναφερόμαστε πάντα στην πραγματική οικονομία αλλά και στην μακρο-οικονομία (τράπεζες, χρηματιστήρια, ομόλογα κλπ). Ίσως να μην μπορώ ακόμα να κατανοήσω την σύνδεση και την πραγματική αλληλεπίδραση αυτών των δύο, αλλά έχω να ξεδιπλώσω μερικές σκέψεις....
Αυτή τη στιγμή, τα 2/3 των αναπτυγμένων χωρών έχουνε να διαχειριστούνε ένα έλλειμμα ανάλογο ή και μεγαλύτερο του ΑΕΠ τους, η Βραζιλία, με την εργατική κυβέρνηση του Λούλα, που ανέλαβε πρόσφατα τους ολυμπιακούς αγώνες του 2016 πρόσφατα αποπλήρωσε το χρέος της στο ΔΝΤ, ενώ ακόμα και χώρες όπως η Βρετανία έχουνε να νοικοκυρέψουνε τρύπα πολλών δις... Να μην αναφερθώ στις ΗΠΑ που χρωστάνε σε ολόκληρο τον πλανήτη...
Αυτά λοιπόν, τα παγκοσμοιοποιημένα βερεσέδια, εαν τα καταργούσαμε αύριο από ποιον θα λείπανε; θα κατέρρεε το σύστημα; θα φαλίριζε το σύστημα ή διάφοροι οίκοι και τραπεζικοί κολοσσοί θα χάνανε σε αυτήν την περίεργη μονόπολη;...
Δε θέλω σε καμία περίπτωση να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα, την κατασπάληση του δημόσιου χρήματος, τις σπατάλες, τις ρεμούλες για πάνω από 15 χρόνια...αλλά αλήθεια περιμένει κανείς καπιτάλας να αποπληρώσει η Ελλάδα (ή καμία άλλη χώρα) το χρέος της αύριο, σε ένα μήνα ή σε 15, 20, 50 χρόνια; Ούτε για πλάκα....άρα πόση σημασία έχει τελικά η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας πχ της Ελλάδας; όταν μιλάμε για χρέη δεκάδων δις, πόσο παραπάνω είναι 50 εκατομμύρια ευρώ;...
Όμως αυτοί οι οίκοι δεν ευθύνονται για την οικονομική κρίση που χτύπησε τις αγορές; για τις φούσκες, τα τοξικά ομόλογα, τα golden boys, τα υπερεκτιμημένα ομόλογα; όλοι αυτοί οι φωστήρες που εισηγούνται πάγωμα μισθών και περικοπές, λες και η οικονομία μιας χώρας & οι ζωές μας είναι παιχνίδι ή η πτυχιακή τους εργασία, τι είχαν εισηγηθεί πριν την κρίση;
Στον παγκοσμοιοποιημένο νομότυπο τζόγο όμως, μια απλή πληροφορία, μπορεί να εξισωθεί με πολλά χαρτιά (λεφτά) στα χρηματιστήρια ανά τον κόσμο...πόσο μάλλον η κινδυνολογία για την οικονομική κατάρρευση ενός κράτους, που επιφέρουν πιέσεις, ανασφάλεια...και υποταγή!
EΛ.ΑΣ το μεγαλείο σου
Πόσα και πόσα pixels δεν έχουμε ξοδέψει σε τούτο το blog αραδιάζοντας σκέψεις, οράματα αλλά πολλές φορές κάνοντας κριτική σε κόμματα, πολιτικούς φορείς και ανθρώπους που αγωνίζονται με τον τρόπο τους για μια καλύτερη κοινωνία;
Πόσες φορές δεν ασχοληθήκαμε με την, κατά τη γνώμη μας, λάθος στρατηγική αγώνων και διεκδικήσεων από αγωνιστές του συγγενή ή ακόμα και ξένου,σε εμάς τους προπαγανδιστές, πολιτικού φορέα;Ασκώντας με τη γνώμη μας δίκαιη ή και άδικη κριτική.
Αυτή τη φορά λοιπόν, θα ήθελα να κριτικάρω ένα όργανο του κράτους για το οποίο γίνεται διαχρονικά πολύς λόγος...Και δεν είναι άλλο από την Ελληνική Αστυνομία...
Τί φταίει τελικά και ο Έλληνας, εκτός από φύσει αντι-αμερικάνος, είναι μάλλον και φύσει μισόμπατσος; (δε γνωρίζω αν είναι δόκιμη η λέξη...)
Πώς είναι δυνατόν το σύνθημα "Μπάτσοι-Γουρούνια-Δολοφόνοι" να βρίσκεται πάντοτε ψηλά στις προτιμήσεις των συνθημάτων του Έλληνα, ανεξαρτήτου ηλικίας και κοινωνικής προέλευσης; Μόνο ένδειξη ενός πλαστού αισθήματος ενάντια στην εξουσία και μια ψευτοδιάθεση για να καλύψουμε τυχόν εσωτερικά συμπλέγματα μας οδηγούν σε συμπεριφορές που δείχνουν απέχθεια προς τον ένστολο;
Σίγουρα μια αιτία είναι και αυτή...Δυστυχώς όμως για την Αστυνομία, δεν είναι ούτε η μόνη αλλά και ούτε και η σημαντικότερη...
Ο αστυνόμος, στην όποια μορφή του στο πέρασμα της ελληνικής Ιστορίας άλλοτε ως χωροφύλακας κι άλλοτε ως αγροφύλακας ή αστυφύλακας, διαδραμάτιζε πάντα σημαντικό ρόλο στον τρόπο λειτουργίας του κράτους...
Ζώντας σε μια κοινωνία την οποία δε λες και αγγελικά πλασμένη και σε αλληλεπίδραση με τις κοινωνίες του κόσμου, από αρχαιοτάτων ετών υπήρξε η ανάγκη για μια υπηρεσία οργανωμένη η οποία θα προστάτευε τον πολίτη από κακόβουλες πράξεις άλλων πολιτών και θα έφερνε στη δικαιοσύνη εκείνους που εμπόδιζαν την εύρυθμη λειτουργία της...Ως εδώ όλα καλά, στο βαθμό που τυπικά το σκοπό αυτό τον έφερνε σε πέρας η εκάστοτε αστυνομία...Κανείς δε θα 'θελε εξάλλου να μην μπορεί να νιώθει ασφαλής σε ένα κράτος χωρίς την παρουσία μιας οργανωμένης αστυνομικής υπηρεσίας...
Παραλείποντας το τί ορίζεται από κάθε κοινωνία η έννοια "εύρυθμη λειτουργία", η αστυνομία στη χώρα μας πάντοτε θέλησε να μην μένει στο ρόλο μόνο του προστάτη του πολίτη, αλλά και με την ανοχή του "αφεντικού" της, που δεν είναι άλλο από το κράτος και την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, έβρισκε τρόπους να καταχράται την όποια εξουσία της δίδεται καταπατώντας βάναυσα ελευθερίες, ανθρώπινα δικαιώματα και πάνω από όλα αξιοπρέπειες αλλά και αφαιρώντας ακόμα και αθώες ψυχές...
Η κριτική όμως που της γίνεται, τις περισσότερες φορές είτε είναι ελλειπής είτε μεταφέρεται μονάχα στην πολιτική ηγεσία...
Κι όμως ο αστυνομικός έχει τεράστια ευθύνη...Δεν έδωσε ποτέ κανένας πολιτικός εντολή να σκοτωθεί κάποιος πολίτης...Ούτε καν να βασανιστεί κάποιος φτωχός μετανάστης ή να συλληφθεί και να στερηθεί την ελευθερία του κάποιος πολίτης, χωρίς να βαρύνεται με κατηγορίες...
Ένας κρατικός υπάλληλος λοιπόν δεν έχει κανένα δικαίωμα να προκαλεί το κοινό αίσθημα και να επιτίθεται σε ανθρώπους ακόμα κι αν οι τελευταίοι τον προκαλέσουν...Δεν έχει κανένας αστυνομικός το δικαίωμα να εκδικείται πολίτες λες και είναι μέρος κάποιοας βεντέτας και φυσικά, δεν έχει το δικαίωμα να σκοτώνει για επίδειξη δύναμης...
Κι εκεί βρίσκεται το μεγάλο πρόβλημα λοιπόν...Εκεί μπαίνει η ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας...Πόσο "χαϊδεύει" τα αυτιά των αστυνομικών και πόσο τους προστατεύει με δικαιολογίες και κατευθυνόμενες απόψεις μέσα από τα μέσα της;
Πιστεύω πως θα ήταν καίριο πλήγμα στην ασσυδοσία των αστυνομικών η παραδειγματική τιμωρία όσων εμπλέκονται ακόμα και σε παραμικρά ατοπήματα που απέβησαν κατά των πολιτών...Ο υπερβάλλων ζήλος λοιπόν θα πρέπει να τιμωρείται χωρίς δεύτερη κουβέντα...
Αλλά αν η καταστολή των ενεργειών των "δυνάμεων καταστολής" είναι σημαντική, ακόμα σπουδαιότερη είναι η πρόληψη τέτοιων συμπεριφορών...Δεν είναι δυνατόν να μην εκπαιδεύονται ψυχοσωματικά οι φέροντες όπλο, ή να μην έχουν και μια παραπάνω μόρφωση περνώντας μέσα από αστυνομικές σχολές...Όπως επίσης σπουδαίος είναι και ο περαιτέρω εκδημοκρατισμός των σωμάτων ασφαλείας έτσι ώστε να αποτελέσουν παρελθόν οι εικόνες αστυνομικών και ρατσιστών νεοναζί να αποτελούν κοινές ομάδες δράσης...
Όσο περίπλοκη κι αν είναι η κατάσταση λοιπόν, κι όσο σκοτεινοί φαίνονται οι διάδρομοι της Αστυνομίας και οι διασυνδέσεις της με σκοτεινές πλευρές της πολιτικής και παρακρατικής ζωής, άλλο τόση πολιτική βούληση χρειάζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση για τον εκδημοκρατισμό της.Γιατί η Δημοκρατία που όλοι θέλουμε δεν έχει ανάγκη τραμπούκους, ασφαλίτες, μπάτσους-εκδικητές και νεοναζί...
Η Δημοκρατία έχει ανάγκη από καθαρά πρόσωπα, ανοχή σε όλες τις απόψεις και πάνω από όλα ελευθερία...
Γιατί αλλιώς το "Μπάτσοι-Γουρούνια-Δολοφόνοι" θα μείνει στη λίστα των αγαπημένων συνθημάτων του έλληνα για πολλές γενιές ακόμα.
Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009
ΣΚ@Τ@!!!!!!!
Άλλωστε, συγκινωνούντα δοχεία δεν υπάρχουν μόνο στις τάξεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και στους μπαχαλάκηδες. Όμως, οι αστυνομικοί δεν είναι νέοι σε σύγχυση και με θυμό για την κοινωνική αδικία. Είναι όργανο του κράτους, μακριά από κάθε ακραία ιδεολογία. Οφείλουν να μας προστατεύουν, δεν έχουν ούτε καν το ρόλο να επιβάλλουν τη δικαιοσύνη. Επιτέλους κύριε Χρυσοχοίδη, ακόμα και αν δεν είχαμε παρόμοια γεγονότα σε τέτοια έκταση, αυτά πρέπει να τελειώσουν από τη ρίζα τους ΤΩΡΑ. Αλλιώς δε θα γίνουμε ποτέ πραγματική Δημοκρατία...
Όποιος αντέχει ας παρακολουθήσει ολόκληρη την εκπομπή στο Youtube... μακάρι να υπήρχαν και άλλοι δημοσιογράφοι σαν τον Βαξεβάνη....
Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009
Επαναστατική Γυμναστική;...μα γιατί μπαμπά;
Το ίδιο αποτέλεσμα αποφέρουν στη ψυχική μου υγεία, στην υπομονή μου, στα αντανακλαστικά μου, στην ανάγκη μου για Δημοκρατία....
Γιωργάκη...χτες φόρεσα το καλό μου κοστούμι με την κουκούλα, άκουσα Τρύπες & Magic de Spell, πήρα τις μπύρες μου για ανακύκλωση, έβρισα μέσα από τον όχλο τους μπάτσους και το σύστημα και κατέβασα από το πανεπιστήμιο την Ελληνική Σημαία...αλλά Γιωργάκη πάλι το βράδυ πάλι είδα το Τράγκα, τον Πρετεντέρη και τον Καρατζαφέρη...πάλι το βράδυ οι μπάτσοι δεν έγιναν άνθρωποι, οι δεξιοί έγιναν δεξιότεροι και οι αριστεροί συντηρητικότεροι...έκανα κάτι λάθος τελικά;
Είπα να θυμώσω με τους μπάτσους, αλλά γιατί να θυμώνω πρώτα με τα πόδια που με χτυπάνε και όχι με το κεφάλι που δίνει εντολή; Είπα να θυμώσω με τη Μιλένα που ακούω τώρα στο Mega, αλλά μετά αναρωτήθηκα αν με εκφράζει πραγματικά, είπα να εκνευριστώ με τους δημοσιογράφους και τα σχόλια με το Σοσιαλιστικό ξύλο, αλλά μετά θυμήθηκα ότι ήταν οι ίδιοι που ζητούσαν πέρυσι συλλήψεις (αλήθεια ρε Οικονομέα, σε μια υποθετική κυβέρνηση Συριζα, η πορτοκαλί αστυνομία των λουλουδιών τι θα έκανε; ξέχασα...θα την είχανε καταργήσει...)
Είπα να θυμώσω με την Αριστερά αλλά μετά θυμήθηκα ότι έχουμε αυτήν που μας αξίζει..τελικά θα θυμώσω πάλι με τον εαυτό μου που δεν παίρνω πτυχίο, να βολέψω τον κώλο μου και να σας γράψω όλους στα @ρχίδι@ μου!!!!!
Γιωργάκη...είπα να γίνω φασίστας, αλλά η μετανάστρια που μένει δίπλα μου δεν έχει αμάξι, οπότε νοιώθω ήδη μια εθνική ανάταση. Μετά σκέφτηκα να γίνω αντι-εξουσιαστής αλλά δε έχω μπαμπά βουλευτή και ξενερώνω...
Γιώργο κουράστηκα...κουράστηκα να ζω σε έναν κόσμο που οι μισοί ασχολούνται με την πάρτυ τους και οι υπόλοιποι νομίζουν ότι έχουν μόνο αυτοί δίκιο...όποιος δεν είναι αναρχικός, είναι φασίστας...όποιος δεν είναι εθνικιστής, δεν αγαπάει την πατρίδα του...
Κι αν αναρωτιόμαστε ένα χρόνο μετά τι άλλαξε, ας σκεφτόμαστε πρώτα τι καταφέραμε εμείς να αλλάξουμε... ας δώσουμε ραντεβού από σήμερα για του χρόνου...
Ρε Γιώργο, γιατί βιάζεσαι να μεγαλώσεις;;;;;
σχόλιο: μόνο ντροπή κύριοι Νιώτη & Κουράκη.. άμα δε σε πιστεύουν ούτε τα παιδιά σου....αλλά ξέχασα...επαναστατική γυμναστική!
Read More......
Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009
Τι άλλαξε απόψε;
Παρακολούθησα με απογοήτευση τα σημερινά γεγονότα, αλλά όχι και με έκπληξη. Το σημερινό σκηνικό ήταν προγραμματισμένο και προδιαγεγραμμένο αρκετό καιρό τώρα. Αναρωτιόμουν, όμως, ποια μπορεί να είναι η διαφορά των γεγονότων με την προηγούμενη Κυριακή...τότε ήταν κάποιοι 'οπαδοί' του Ολυμπιακού που φρόντισαν να υπερασπίσουν την ομάδα τους και να απαντήσουν στα περσινά έκτροπα του ΟΑΚΑ.
Λυπάμαι που το λέω, αλλά για πολλούς σήμερα δεν ήταν μια μέρα μνήμης για τον άδικο χαμό ενός παιδιού, δεν ήταν μια πορεία διαμαρτυρίας ενάντια στην κρατική και αστυνομική βία και καταστολή. ΟΧΙ. Ήταν ακόμα μια συνάντηση, ένα ραντεβού Αστυνομικών - 'αναρχικών' με οπαδικό, συμμορίτικο χαρακτήρα. Ήταν ακόμα ένα σκηνικό σε μία ιστορία χωρίς τέλος...δε θα ήθελα ούτε να σκεφτώ τι θα συνέβαινε εάν σήμερα ο ηλίθιος ζητάς με τη μηχανή σκότωνε κάποιον, ή εάν εχτές αυτή η ομάδα κουκουλοφόρων χτυπούσε μέχρι θανάτου τους 2 αστυνομικούς. Ένας φαύλος κύκλος βίας, με την μία πλευρά να θέλει να απαντήσει στην άλλη, και ανάμεσα σε τόσους χιλιάδες πωρωμένων στενόμυαλων βρίσκονται και 2-3 που θέλουν να γίνουν ήρωες ανάμεσα στους ομοίους τους.
Και όλα αυτά απόψε στο όνομα του Αλέξη;...όλα αυτά ενάντια στην αυθαιρεσία και στην τρομοκρατία;....όλα αυτά για την υπεράσπιση του Ασύλου και των ιδανικών μας;
Πολύ φοβάμαι ότι σε λίγα χρόνια ο Αλέξης δε θα είναι παρά άλλο ένα όνομα στον τοίχο, τίποτα δε θα αλλάξει, ίσως η νέα γενιά των 15άρηδων να κάνει την μικρή επανάσταση της...και μέχρι εκεί.
Ίσως απόψε να είναι όλοι ευχαριστημένοι & να πάνε ήσυχοι για ύπνο. Τα κανάλια για τις αναλύσεις τους, ο Χρυσοχοιδης για τις συλλήψεις, οι ματάδες για τη δουλειά τους, οι 'αναρχικοί΄ για τους καμένους κάδους και για τη μάχη απέναντι στο κράτος...και οι οικογενειάρχες ήσυχοι για την ασφάλεια τους!
Κανείς δεν μπαίνει πλέον στον κόπο να ψάξει τα βαθύτερα αίτια, να κουράσει λίγο το μυαλό του. Αναρωτιόμουν ποιες είναι οι πραγματικές διαφορές ενός νέου που στα 18 του γίνεται αστυνομικός από έναν νέο που αποφασίζει να πάει κόντρα σε αυτό που θεωρεί Κράτος. Ίσως και να έχουν τα ίδια προβλήματα, ίσως να έχουν τις ίδιες ανασφάλειες και ανησυχίες. Πόσο εύπλαστο μπορεί να είναι το μυαλό τους;...
Μια ομάδα με κουκούλες θα μπορούσε να είναι μια ομάδα χρυσαυγιτών ή μια ομάδα αντι-εξουσιαστών. Πίσω από μια κουκούλα μπορεί να κρύβονται πολλά αλλά σίγουρα πάντα ένα: Ο ΘΥΜΟΣ...
Θυμός γιατί κάποιοι σου είπαν ότι για όλα τα προβλήματά σου, φταίνε οι μετανάστες. Θυμός γιατί σου είπαν ότι μόνο εσύ αξίζεις το δίκιο και το απόλυτο της γνώμης σου. Και εμείς οι νέοι τι κάνουμε; Τελικά ποιος καλείται να υπερασπίσει το άσυλο, την ελεύθερη διακίνηση ιδεών που βιάζονται κατάφορα σε τέτοια περιστατικά; Γιατί οι μοναδικές λύσεις πρέπει είναι αυτές των άκρων; Γιατί για να επιβιώσουν οι ιδέες μας, πρέπει να έχουμε πάντα απέναντι έναν μισητό εχθρό;
Αναρωτιόμουν αν αύριο ξυπνάγαμε και αρχίζαμε μια νέα ζωή σε μια αταξική κομμουνιστική κοινωνία...τους αστυνομικούς τι θα τους κάναμε; Θα τους κρεμάγαμε στα τσιγκέλια ή θα τους θέλαμε μαζί μας να παλέψουμε στον κοινό αγώνα; Δεν σκέφτηκε κανένας τι σκατά θα γεμίσει το κεφάλι ενός νέου που θα μπεί στην αστυνομία; Σίγουρα πάντως δεν διαβάζουνε Μπακούνιν ή Φο. Ας πιστεύει ότι θέλει, η πλειοψηφία ψάχνει μια σίγουρη δουλειά και ένα μισθό. Για κάτι παρόμοιο δεν παλεύουμε κ εμείς;
Η μητέρα του Αλέξη είπε ότι ο γιος της δεν ήταν αντι-εξουσιαστής. Ε και αν ήταν; Έχει πραγματικά σημασία; Γιατί πρέπει να λοιδορούμε μια μορφή πολιτικής έκφρασης; Είναι καλύτερο δηλαδή να είσαι ένα απολίτικο ον που ασχολείται μόνο με την πάρτη του; Ας μην τους συγχέουμε όμως με τους κάφρους με τις κουκούλες. Γιατί εάν ζούσε ο Αλέξης, και ο κάθε Αλέξης, μπορεί όταν έφτανε στο Πανεπιστήμιο να ψήφιζε ΔΑΠ ή ΠΑΣΠ ή οτιδήποτε άλλο. Τότε οι ίδιο που βανδάλιζαν στο όνομα του απόψε, να μην τον άφηναν να εκφραστεί. Γιατί μόνο αυτοί μπορούν να επικαλούνται το Άσυλο και το δίκιο του αγώνα τους.
Και αν αγωνιστήκαμε μια φορά ενάντια στο φασισμό της Δεξιάς στα πανεπιστήμια, θα αγωνιστούμε άλλες εκατό κόντρα σε αυτούς που νομίζουν ότι το υπερασπίζονται, άλλα απόψε έδωσαν άλλη μια δικαιολογία στον Καρατζαφέρη και τα Χρυσά Αυγά του.
σχόλιο 1ο: Μακάρι κ. Χρυσοχοίδη να καταλάβουμε ότι τα Εξάρχεια δεν είναι εκκολαπτήριο κουκουλοφόρων, αλλά και μια περιοχή παραγωγής ιδεών...και ας δούμε και καμία φορά συλλήψεις χρυσαυγιτών για ενέργειες ενάντια σε μετανάστες.
σχόλιο 2ο: Ας είμαστε όλοι αύριο στο Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο για τους λόγους που πρέπει, μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να διασφαλίσουμε τη Δημοκρατία.
σχόλιο 3ο: Στο Πολυτεχνείο, ο Παπαχρήστος έλεγε 'αδέρφια μας στρατιώτες' ή 'στρατιώτες γ@μώ τις μάνες σας;'
Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009
Αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας Γρηγορόπουλου μιλά για πρώτη φορά ( από TVXS.gr )
Διαβάστε τη συγκλονιστική μαρτυρία της αυτόπτου μάρτυρα της δολοφονίας του Αλέξη:
«Είμαι μια κάτοικος των Εξαρχείων και το μπαλκόνι του σπιτιού μου βρίσκεται ακριβώς πάνω από το σημείο που δολοφονήθηκε ο Αλέξης Γρηγορόπουλος.
Δεν συμμετέχω σε καμία πολιτική δραστηριότητα. Δεν είμαι μια ακτιβίστρια. Μπορώ να μιλήσω μόνο για τη δολοφονία. Δεν μπορώ να πάρω κάποια θέση σχετικά με όλα τα άλλα πράγματα που συνέβησαν επειδή όλα αυτά τα υπόλοιπα πράγματα είναι πολύ περίπλοκα και δεν έχω σαφείς σκέψεις σχετικά με αυτά.
Τα Εξάρχεια ήταν πάντοτε μια εναλλακτική γειτονιά, μια περιοχή αντι-κουλτούρας. Για πολλά χρόνια ήταν πολύ συχνό φαινόμενο ότι κάτι θα συμβεί σε μια γωνιά του δρόμου στα Εξάρχεια και ξαφνικά όλοι από τις καφετέριες και τα μπαρ και τα πεζοδρόμια θα χυθούν έξω στους δρόμους και θα τρέξουν να δουν τι συμβαίνει. Συνήθως ήταν επεισόδια μεταξύ των ανθρώπων και της αστυνομίας, μάχες ή αντιπαραθέσεις, ύβρεις, συνθήματα. Τα παλιά χρόνια αυτό συνέβαινε πολύ συχνά. Στη συνέχεια, υπήρξε μια περίοδος που αυτό δεν συνέβαινε τόσο πολύ, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να γίνεται και πάλι. Ο λόγος που βρέθηκα με μια φωτογραφική μηχανή στο μπαλκόνι εκείνη τη νύχτα ήταν επειδή πάντα ήθελα να κινηματογραφήσω μια από αυτές τις αντιπαραθέσεις που λαμβάνουν χώρα κάτω από το παράθυρό μου. Αλλά κάθε φορά που έβγαινα στο μπαλκόνι μου να δω τι συμβαίνει, είχα καθυστερήσει. Μέχρι να πάω πίσω στο εσωτερικό του σπιτιού για να πάρω τη φωτογραφική μηχανή μου ήταν πολύ αργά, είχαν ήδη όλα τελειώσει. Αυτό μου συνέβη πολλές φορές. Και η τελευταία φορά που συνέβη αυτό, είπα στον εαυτό μου, την επόμενη φορά, πρώτα θα αρπάξω την κάμερα και μετά θα βγω στο μπαλκόνι. Τελικά, δυστυχώς η «επόμενη φορά» αποδείχθηκε ότι ήταν ένα περιστατικό που ποτέ δεν περίμενα να συμβεί.
Δύο χρόνια νωρίτερα, ένας φίλος μου με επισκέφθηκε από τη Γερμανία και μου ανέφερε την εντύπωση του ότι η αστυνομία εδώ φαίνεται πολύ προκλητική και πολύ επικίνδυνη. Ακόμα κι αν αυτός ήταν τουρίστας, ο τρόπος που συμπεριφέρονταν οι αστυνομικοί τον έκανε να αισθάνεται λιγότερο ασφαλής, τον έκανε να αισθάνεται ότι απειλείται, ότι βρίσκεται σε κίνδυνο. Και όταν αυτός ο φίλος άκουσε αυτό που συνέβη στις 6 Δεκεμβρίου, έγραψε κάπου ότι για αυτόν δεν ήταν καθόλου έκπληξη....
Για εμένα όμως ήταν... Όλες τις προηγούμενες φορές, ποτέ δεν ένιωσα φόβο παρατηρώντας αυτές τις συγκρούσεις μεταξύ των ανθρώπων και της αστυνομίας. Ήταν μέρος της καθημερινής ζωής μου στο Εξάρχεια. Ήταν κάτι το σύνηθες. Επειδή πολλοί κάτοικοι και θαμώνες των Εξαρχείων έχουν μια ρητή άρνηση των αρχών, και την εκφράζουν σταθερά και πιστεύουν σε αυτή, κάθε φορά που συνέβαινε κάτι δεν χρειαζόταν να πάρω κάποια συγκεκριμένη θέση, διότι όλα αυτά ήταν ακριβώς ένα μέρος της ζωής μου σε αυτήν την περιοχή. Φυσικά, στα δέκα χρόνια που έχω ζήσει σε αυτό το διαμέρισμα, έχω παρατηρήσει κάθε χρόνο τη σταδιακή αύξηση της παρουσίας της αστυνομίας, την εντατικοποίηση της καταστολής. Οι αστυνομικοί άρχισαν να εμφανίζονται σε κάθε γωνιά της γειτονιάς, σε ομάδες, και επίσης ήταν πάνοπλοι. Η αίσθηση του να παρατηρείς πάνοπλους αστυνομικούς σε πλήρη εξάρτηση να μεταφέρουν πιστόλια, όπλα,γκλόμπς, ασπίδες, δακρυγόνα αέρια, και πολυβόλα- γινόταν όλο και πιο έντονη. Σε αυτή την περίοδο άρχισε να εμφανίζεται στους τοίχους το σύνθημα: «σε κάθε γωνία υπάρχει αστυνομία, η χούντα δεν τελείωσε το '73».
Στις 6 Δεκεμβρίου ήμουν εδώ, στο διαμέρισμα με το Γερμανό φίλο μου. Αυτός μαγείρευε στην κουζίνα και εγώ ήμουν στο σαλόνι. Ξαφνικά άκουσα ένα δυνατό «Μπάνγκ»!... Δεν είχα ακούσει κανένα θόρυβο πριν από αυτό. Δεν συνέβαινε τίποτα στους δρόμους, δεν φώναζε κανένας, δεν γινόταν τίποτα. Προειδοποίηση δεν υπήρχε, μόνο ένα «Μπάνγκ»!... Μου φάνηκε ότι ήρθε από κάτω από την οδό, στην αριστερή πλευρά. Παρά την έκπληξη, αυτή τη φορά θυμήθηκα να αρπάξω την κάμερα μου πρώτα. Δεν ήμουν σε πανικό, δεν αισθανόμουν κάτι ασυνήθιστο, πήρα απλά ήρεμα τη φωτογραφική μηχανή και πήγα προς το μπαλκόνι. Εγώ, δεν πίστεψα ότι κάτι εκπληκτικά ασυνήθιστο είχε συμβεί. Κοίταξα έξω, αλλά δεν ενεργοποίησα την κάμερα στην αρχή, διότι τίποτα δεν συνέβαινε. Είδα μερικούς νεαρούς κάτω προς τα αριστερά από το μπαλκόνι μου, καθόντουσαν εκεί όπως κάνουν πάντα. Οι νεαροί αναρχικοί πάντα συχνάζουν σε εκείνη την γωνία αν και αυτό το βράδυ υπήρχαν λιγότεροι από το κανονικό. Και από τη δεξιά πλευρά, στον πάνω δρόμο, είδα ένα περιπολικό να παρκάρει στη γωνία. Μια στιγμή μετά από τότε που κοίταξα το αυτοκίνητο της αστυνομίας, είδα δύο μπάτσους να γυρνάνε πίσω, προς τα κάτω, με τα πόδια, και αυτό ήταν πολύ περίεργο για μένα.
Αναρωτήθηκα,....μα, τι πρόκειται να κάνουν; Έφθασαν στο σημείο όπου το περιπολικό ήταν στην αρχή πριν στρίψουν για να το παρκάρουν, και άρχισαν να προκαλούν τα παιδιά, φωνάζοντας «ελάτε ρε μουνιά, ελάτε ρε μουνιά»! Όταν άκουσα αυτό το φώναξα στον φίλο μου τον Γερμανό, «έλα να δεις! Η αστυνομία ήρθε για να ξεκινήσει καβγά!». Θα είχε μια ευκαιρία να δει αυτό το συχνό φαινόμενο, τους Έλληνες μπάτσους να προκαλούν μια μάχη προσβάλλοντας ανθρώπους. Είναι πολύ συνηθισμένο ότι η αστυνομία βρίζει τους ανθρώπους, αλλά αυτό ήταν πάρα πολύ. Ήταν προκλητικοί γιατί παρκάρισαν το αυτοκίνητο της αστυνομίας και ήρθαν με τα πόδια πίσω φωνάζοντας βρισιές. Αυτός είναι ο τρόπος που οι άνθρωποι ξεκινούν καβγά. Έμοιαζε λες και είναι ένας προσωπικός καβγάς, όχι όπως οι συνήθεις προκλήσεις και βρισιές της αστυνομίας.
Αμέσως μετά και οι δύο έβγαλαν τα όπλα τους, και οι δύο μπάτσοι τράβηξαν τα όπλα τους!... Αυτό ποτέ δεν αναφέρθηκε από τα μέσα ενημέρωσης. Και μου ήρθε η μία έκπληξη μετά την άλλη. Πρώτα ήρθαν πίσω με τα πόδια, μετά άρχισαν ένα τσακωμό προσβάλλοντας τα παιδιά, μετά έβγαλαν τα όπλα τους, και στη συνέχεια στόχευσαν, σε μια στιγμή που δεν υπήρχε καμία πρόκληση και δεν υπήρχε τίποτα που να αποτελεί απειλή για αυτούς, δεν υπήρχε κάποια σύγκρουση και ούτε καν συνέβαινε κάποια αντιπαράθεση. Και τότε πυροβόλησαν. Άκουσα δύο πυροβολισμούς, αλλά δεν μπορώ να πω αν και οι δύο από τους αστυνομικούς πυροβόλησαν ή ο ένας από αυτούς πυροβόλησε δύο φορές. Είναι πιθανό ότι ένας από αυτούς πυροβόλησε δύο φορές. Και μετά γύρισαν την πλάτη τους και απλά έφυγαν σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.
Εμένα, μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν μου είχε χρειαστεί να κοιτάξω αριστερά, στην ομάδα των παιδιών, γιατί ήταν απίστευτα περίεργη η συμπεριφορά αυτών των δύο αστυνομικών. Δεν ήταν ανάγκη να δω από την άλλη πλευρά, από την πλευρά των παιδιών διότι τίποτα δεν συνέβαινε από εκεί. Και τότε άκουσα τον κόσμο στον δρόμο να φωνάζει ότι ένα παιδί είχε πυροβοληθεί. Και τότε ένιωσα πανικό. Έτρεξα στο εσωτερικό του σπιτιού, άρπαξα το τηλέφωνο, κάλεσα ένα ασθενοφόρο, και πήγα αμέσως κάτω στο δρόμο. Είδα μόνο ένα παιδί να βρίσκεται εκεί, και σοκαρίστηκα. Όλος ο κόσμος φώναζε και πολλοί λιποθυμούσαν. Το παιδί δεν ήταν νεκρό ακόμη και ένας γιατρός είχε εμφανιστεί και προσπαθούσε να του δώσει τις πρώτες βοήθειες. Στη συνέχεια, το ασθενοφόρο έφτασε και το παιδί πέθανε μέσα στο ασθενοφόρο, νομίζω.
Έμαθα από άλλους ανθρώπους που ήταν εκεί ότι η πρώτη έκρηξη που άκουσα ήταν χειροβομβίδα κρότου-λάμψης. Προφανώς κάποιος είχε ρίξει ένα πλαστικό μπουκάλι στο αυτοκίνητο της αστυνομίας και ίσως τους φώναξε κάτι καθώς περνούσαν και οι αστυνομικοί απάντησαν με τη ρίψη της χειροβομβίδας από το περιπολικό. Αυτά δεν είναι τόσο ασυνήθιστα εδώ. Είναι φυσιολογικό κάποιος να φωνάξει, όλοι στην Ελλάδα φωνάζουν ο ένας στον άλλο. Έτσι, είμαι βέβαιη ότι οι αστυνομικοί δεν είχαν απειληθεί, δεν ήταν σε άμυνα, ούτε σε κατάσταση να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Αλήθεια, αν ένας αστυνομικός νιώθει μια σοβαρή απειλή, δεν παρκάρει χαλαρός στην επόμενη γωνία και γυρνάει με τα πόδια να ζητήσει το λόγο για ξεκαθάρισμα. Συνήθως, όταν οι αστυνομικοί σε περιπολικό αισθάνονται απειλή ή αισθάνονται σαν να είναι υπό επίθεση φεύγουν, απομακρύνονται. Η αστυνομία δεν ήταν σε θέση άμυνας εκείνη τη στιγμή.
Πήγα πίσω και προσπάθησα να δω το βίντεο στον υπολογιστή μου, αλλά δεν μπορούσα γιατί μου έλειπε κάποιο πρόγραμμα. Γι'αυτό και χτύπησα την πόρτα του γείτονά μου και του είπα ότι «έχω γράψει κάτι αλλά δεν ξέρω τι είναι. Μπορούμε να δούμε στον υπολογιστή σου τι είναι; » Και είδαμε το βίντεο, και αυτό που αισθάνθηκα, δεν ένιωσα το είχα ξανανιώσει ποτέ στην ζωή μου.
Καλέσαμε όλους τους ανθρώπους από όλη τη γειτονιά να κατέβουν κάτω, όλοι, όλοι κατέβηκαν στους δρόμους, και η ενέργεια, η ατμόσφαιρα, ήταν οργή, Οργή!... Η Οργή ξεχείλιζε στους δρόμους, παντού οι άνθρωποι ξεχείλιζαν από τα σπίτια τους στους δρόμους. Όλοι....
Η αστυνομία είχε το θράσος να έρθει εδώ, πάλι σε αυτή τη γωνιά όπου το πρώτο περιπολικό με τους μπάτσους είχε σταματήσει, στο ίδιο σημείο από όπου πυροβόλησαν. Και φυσικά όλοι άρχισαν να τους φωνάζουν, οι νέοι, οι ηλικιωμένοι, κανονικοί άνθρωποι, όλοι τους φωνάζαν «να πάνε στο διάολο». Περίπου δύο ώρες μετά την δολοφονία, είναι αδύνατο να πω ακριβώς σε πόση ώρα, αλλά ήταν περίπου δύο ώρες ήρθε η μυστική αστυνομία. Ήμουν πίσω στο σπίτι μου και άκουγα το ραδιόφωνο και την τηλεόραση και έλεγαν ότι γίνονται επεισόδια στα Εξάρχεια, ότι η αστυνομία έχει δεχθεί επίθεση και πυροβόλησε σε αυτοάμυνα, αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια. Και οι ταραχές δεν είχαν καν ξεκινήσει ακόμη!... Και από το παράθυρό μου είδα άνδρες χωρίς στολές να εξετάζουν τους τοίχους των κτιρίων γύρω από τη δολοφονία. Η μυστική αστυνομία είχε έρθει για να αναζητήσετε τους κάλυκες από τις σφαίρες και να ερευνήσει την περιοχή.
Ήμουν με το γείτονα μου, και του είπα ότι θα κατέβω κάτω. Ήθελα να αντιδράσω με κάποιο τρόπο σε όλα αυτά που έλεγαν στις ειδήσεις. Έτσι πήγα κάτω και είπα ότι «όλα αυτά που λένε στην τηλεόραση είναι ψέματα». Ένας ψηλός γέρος με ένα γλοιώδες χαμόγελο με πλησίασε, και είπε, «ναι εε..., και ποια είσαι εσύ;» Και εκείνη την στιγμή αισθάνθηκα έναν απόλυτο τρόμο. Επειδή είμαι πολύ αφελής, ένιωσα απλά την υποχρέωση να κατέβω από το σπίτι μου και να πω την αλήθεια. Αλλά αυτός ο τύπος, με έκανε να νιώσω πραγματικό τρόμο μόλις με πλησίασε. Για αυτό και αποτραβήχτηκα και είπα.... «όχι,....εσείς ποιος είστε;» Και μου είπε το όνομά του και τη θέση του. Ήταν ο αρχηγός της μυστικής υπηρεσίας της αστυνομίας, ο διευθυντής ασφάλειας Αθηνών και ήταν υπεύθυνος για την αυτοψία και την έρευνα της δολοφονίας. Πήρε το όνομα μου και το τηλέφωνο μου, και με ρώτησε αν ήμουν έτοιμη να έρθω στην Γ.Α.Δ.Α. για να καταθέσω, και είπα ναι.
Με ρώτησε τι συνέβη. Τον έφερα στο ακριβές σημείο όπου οι αστυνομικοί στέκονταν όταν άνοιξαν πυρ!.... Και ακριβώς σε εκείνο το σημείο που στάθηκα ήταν που βρήκαν τους κάλυκες από τις σφαίρες. Και με ρώτησε αν είχα ένα όχημα, αν θα μπορούσα να πάω μόνη μου στο τμήμα. Και είπα «δεν έχω» και μου είπαν ότι θα έρθω μαζί τους. Είπα τότε, ότι «ελπίζω δεν θα μας κάψουν ζωντανούς μες στο αυτοκίνητο μέχρι να φτάσουμε στην Γ.Α.Δ.Α.» και ο επικεφαλής γέλασε και είπε ότι δεν υπάρχει φόβος. Με κατεύθυνε προς μια μεγάλη ομάδα από συγκεντρωμένα Μ.Α.Τ., και βρέθηκα στη μέση μιας διμοιρίας Μ.Α.Τ. Ήταν ακριβώς εκείνη τη στιγμή που οι άνθρωποι επιτέθηκαν.
Ο επικεφαλής εξαφανίστηκε αμέσως, έτρεξε μακριά και με άφησε εκεί ενώ οι άνθρωποι έκαναν επίθεση, και είδα όλα τα όπλα που η αστυνομία είχε πάνω της και φρικάρισα!. Δεν μπορούσα να επικεντρωθώ σε τίποτα άλλο...Και ένιωσα όμως και πόσο ισχυροί είναι οι άνθρωποι...Οι άνθρωποι ήταν γεμάτοι με οργή. Δεν μπορώ να θυμηθώ αν είχαν επιτεθεί με πέτρες ή μολότοφ ή με παλούκια, μόνο ότι ήταν ακατανίκητοι...Θυμάμαι και ότι εγώ έπρεπε να βγω από εκεί ανάμεσα απ’τα Μ.Α.Τ. Έτρεξα μακριά μόνη μου και επέστρεψα στο σπίτι μου. Φυσικά περίμενα ότι θα μου τηλεφωνούσαν να με καλέσουν να καταθέσω ως μάρτυρας. Αλλά αυτό δεν το έκαναν ποτέ.
Μίλησα με μια δικηγόρο του κινήματος, την κ.Γιάννα Κούρτοβικ. Και αυτή με συνόδευσε στον ανακριτή. Έπρεπε να πάω εγώ να βρω τον δικαστή, διότι η αστυνομία ποτέ δεν μου τηλεφώνησε για να καταθέσω. Και μετά τη κατάθεση μου, μερικές ημέρες αργότερα, η αστυνομία έκλεισε πάλι όλη την περιοχή για να κάνουν την πραγματογνωμοσύνη που να αποδεικνύουν αν η σφαίρα χτύπησε κατευθείαν το παιδί ή αν εξοστρακίστηκε στο έδαφος. Αυτή ήταν η επίσημη ιστορία, ότι μόνο ο ένας μπάτσος είχε πυροβολήσει και ότι η σφαίρα αναπήδησε στο έδαφος και χτύπησε τον Αλέξη... Ο εισαγγελέας, ο φωτογράφος, και ο γραμματέας ήρθαν στο μπαλκόνι μου για να πάρουν φωτογραφίες.
Και όπως ήμουν πάνω στο μπαλκόνι, μπροστά σε όλο τον κόσμο που παρακολουθούσε την διαδικασία φώναξα τον γενικό διευθυντή και του είπα : « Ω!...γεια σας, με παρατήσατε στην μέση της σύγκρουσης και φύγατε την άλλη φορά»...και αυτός είπε : «Δεν σε παράτησα εγώ...Εσύ φοβόσουν ότι θα μας κάψουν ζωντανούς». Και εγώ τότε του απάντησα: «Μην λέτε ψέματα μπροστά σε όλους τους ανθρώπους...»
Θυμάμαι πριν από μερικά χρόνια, που έλεγα στον εαυτό μου πως ζω σε ένα στρατόπεδο, με όλη αυτή την αστυνομία τριγύρω εδώ στα Εξάρχεια. Τώρα μπορώ να πω ότι ζω σε μια εμπόλεμη ζώνη. Αυτό που συνέβη τον Δεκέμβριο, δεν πίστευα ποτέ πως θα μπορούσε να συμβεί. Παρ 'όλο το συναίσθημα της στρατιωτικής κατοχής που προκαλούσε και προκαλεί η αστυνομία. Για μένα, πάντα υπήρχε ένα όριο, μια τελική γραμμή, και όταν η αστυνομία διέσχισε τη γραμμή αυτή, συνέβη μια ποιοτική αλλαγή. Όλα άλλαξαν. Καθένας κατάλαβε ότι υπάρχει ένας συγκεκριμένος ορίζοντας στα γεγονότα και πέρα από αυτόν όλα είναι διαφορετικά. Έχουμε περάσει αυτόν τον ορίζοντα. Και τώρα μπορώ να πω ότι δεν είναι πλέον μια σύγκρουση, τώρα είναι πόλεμος.
Σε σύγκριση με πριν από τον Δεκέμβριο, τα πάντα είναι πιο δυνατά. Η δολοφονία του Αλέξη ήταν η τελευταία σταγόνα. Τώρα δεν υπάρχει ανοχή για την αστυνομία. Η δολοφονία ήταν κάτι τόσο εξωφρενικό που οι άνθρωποι αντέδρασαν και ακόμη συνεχίζουν να αντιδρούν. Παίρνουν δύναμη από την οργή που εκφράστηκε κατά τη στιγμή της δολοφονίας. Υπήρχαν πάρα πολλά άλλα προβλήματα εκτός από την αστυνομική βία, και αυτά τα προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν. Αλλά οι άνθρωποι δεν ανέχονται πλέον ούτε τα υπόλοιπα προβλήματα....
Έτσι, θα είμαι μάρτυρας στη δίκη του αστυνομικού που σκότωσε τον Αλέξη. Ανησυχώ για το πώς θα αισθάνομαι προς το δικηγόρο που τον υπερασπίζεται, γιατί υπερασπίζεται ένα πολύ κακό άτομο. Μετά, άρχισα να ανησυχώ επίσης για την έκβαση της δίκης, διότι εάν αυτός ο αστυνομικός καταλήξει με μόνο δύο ή τρία χρόνια ή κάποια λίγα χρόνια στη φυλακή, δεν ξέρω πώς θα αντιδράσω. Πώς αντιδράς στην απόφαση μιας τέτοιας δίκης; Πολλά φρικτά πράγματα συμβαίνουν, και ακούμε για αυτά ή τα βλέπουμε στις ειδήσεις, αλλά είναι πολύ διαφορετικό όταν δεις κάτι με τα μάτια σου. Η δολοφονία του Αλέξη δεν είναι απλώς λόγια, είναι μια σαφής αλήθεια για εμάς, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό, δεν υπάρχει καμία απόσταση από αυτό. Η δολοφονία είναι η απόλυτη αλήθεια, είναι σαν να μου κλέψετε κάτι μπροστά στα μάτια μου και στη συνέχεια να μου πείτε ότι δεν υπήρξε ποτέ. Η δολοφονία αυτή δεν είναι κάτι που ακούσαμε από κάπου αλλού. Και φοβάμαι πάρα πολύ ότι αν δεν καταδικαστεί αυτός ο μπάτσος, ίσως η αντίδρασή μου θα με ρίξει στην φυλακή. Το σκέφτομαι αυτό όλη την ώρα, καθώς ετοιμάζομαι να καταθέσω στην δίκη για την δολοφονία του Αλέξη».
Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009
Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009
Και ΝΔ και δεξιά;
Αυτό που με ενοχλεί περισσσότερο σαν νέο, φοιτητή, συνδικαλιστή και βάλτε όποιο άλλο επίθετο θέλετε, είναι η γηπεδοποίηση της πολιτικής, και δε θα το περιορίσω μόνο στο χώρο της ΝΔ.
Το να πιστεύεις πραγματικά σε κάποια ιδανικά και να παλεύεις για αυτά δεν το θεωρώ κατακριτέο, όποια και αν είναι αυτά. Αυτό, όμως, που απομακρύνει τον κόσμο από την πολιτική ( και όχι μόνο την κομματικοποίηση) είναι η απουσία του πολιτικού λόγου και ουσίας, ο ξεφτιλισμός των ιδεολογιών, ταυτόχρονα με την οπαδοποίηση των συνθημάτων, των τσιτάτων, των στρατηγικών...και πάει λέγοντας...
Όσον αφορά, την ίδια διαδικασία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μερικές σκέψεις:
κατρχάς, όσον αφορά όχι την ίδια διαδιακασία αλλά την αντιμετώπιση των ίδιων των πολιτευτών ως προς αυτή, μου θύμισε λίγο το 2004 και το ΠΑΣΟΚ...αλλά πολύ χειρότερα, δυστυχώς.
Για όλους έφταιγαν οι στρατηγικές, οι αποστάτες, η ημερομηνία, τα πρόσωπα που προκάλεσαν...αλλά για τις πολιτικές επιλογές, τις ιδιωτικοποιήσεις, την παντελή απουσία στρατηγικών σχεδιασμών και πλάνου; Αυτά δεν ήταν λάθος; Τα ίδια πρόσωπα και από τις δύο πλευρές, αυτά που ήθελαν να κυβερνήσουν άλλα 4 χρόνια, αλληλοσπαράχθηκαν σαν τα σκυλιά, χωρίς καμία πραγματική ουσία στα λεγόμενα τους. Όλα έγιναν, για τον πληγωμένο νεοδημοκράτη τελικά; Ναι, αλλά δεν είναι μόνο αυτός Έλληνας πολίτης, ρε παιδιά...και στην τελική ένα κόμμα, ειδικά ένα που θέλει να κυβερνήσει, απευθύνεται σε όλο το Λαό....ή κάνω λάθος; Τα ίδια άτομα, που χρεωθήκανε την μεγαλύτερη πολιτική αποτυχία της μεταπολίτευσης έτρεξαν να γατζωθούν ξανά στην εξουσία πίσω από τους 2 επικρατέστερους υποψήφιους, χωρίς ίχνος ντροπής, πολιτικής ευθύνης και αυτοκριτικής...
Όσον αφορά τους υποψηφίους, προσωπικά δεν με ενδιαφέρει εάν η Ντόρα είναι ψηλή ή γυναίκα, είτε αν ο Σαμαράς με το ρυάκι του τελικά, νίκησε το σύστημα ΠΑΣΟΚ που δεν τον ήθελε...προσωπικά εκνευρίζομαι με το Ρουβά της πολιτικής τον κ. Τίποτα Αβραμόπουλο, που φέρθηκε σα λαγός και ξεπούλησε όπως όλοι περιμέναμε όπου βρήκε καλύτερα, εκνευρίζομαι με τους 'πολιτκούς' - χειροκροτητές που τόσα χρόνια ξεφτίλιζαν το λειτούργημα τους, προσκυνούσαν τον Καταλληλότερο, τα θεωρούσαν όλα σωστα...αλλά όταν αυτός μας τελείωσε δε δίστασαν να τον κατασπαράξουν-και έτσι θα κάνουν και στον επόμενο, εκνευρίζομαι με το ρόλο του βουλευτή-πρόβατο, που δε δικαιούται την προσωπική του άποψη και τη διαφωνία.
Ποτέ δε θεώρησα τον Τσοβόλα ή τον Αρσένη προδότη/ αποστάτη επειδή διαφώνησε πολιτικά με την ηγεσία και είχε το θάρρος όχι μόνο να το πει, αλλά και να αποχωρήσει. Βέβαια, οι ίδιοι δε νομίζω να είχαν ποτέ τη σκέψη να ζητήσουν μετά, όσα ζήτησε και πήρε ο Σαμαράς...
Και βέβαια, κύριε Ψωμιάδη σχετικά με τις δηλώσεις περί τραμπουκισμών και νοθείας...όπως μάθει κανείς στους νέους, έτσι θα λειτουργεί μετά...ακόμα και στο σπίτι του! Ας μην ανακαλύπτουμε κάθε μέρα την Αμερική!
σχόλιο: τα πολιτικα τζάκια από μόνα τους και η κόντρα με αυτα, δεν αποτελούν πανάκεια. Σημασία έχει το όραμα, οι ιδέες και η πράξη...αυτά κρίνουνε. Και θεωρώ διαφορετική την πορεία αλλά και το ρόλο της οικογένειας Παπανδρέου, από αυτή Μητσοτάκη ή Καραμανλή.
Η ιστορία και ο λαός θα κρίνει και το Γιώργο και τη Ντόρα και τον Αντώνη...ο κυρίαρχος Λαός...
σχόλιο 2ο: Η προκλητική για μένα προεκλογική εκστρατεία της ΝΔ δεν μπορεί παρά να σχολιαστεί...μετά από ευρω-εκλογές αλλά και εθνικές εκλογές...μετά από όσα έχουμε ακούσει για το έλλειμμα και την οικονομική κατάσταση. Αυτό δεν ενόχλησε κανέναν; Ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε ακόμα και να ματώσει για το θέμα Siemens, δε θα το ξεχάσουμε τόσο εύκολα.
σχόλιο 3ο: Κάποιοι σχολίασαν ότι με την εκλογή Σαμαρά, θα υπάρξουν ξεκάθαρες πολιτικές διαφοροποιήσεις ανάμεσα στα 2 μεγάλα κόμματα, καθώς θεωρείται πιο δεξιος...ΔΙΑΦΩΝΩ...τις διαχωριστικές γραμμές όχι μόνο από την ΝΔ, αλλά και από τη διακυβερνηση Σημίτη θα τις θέσουν οι πολιτικές και οι πολιτικές της κυβέρνησης Παπανδρέου.
σχόλιο 4ο: 780.000 ψήφισαν; χιόνια στο καμπαναριό!
Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009
Πολυτεχνείο-Κολωνάκι σε χρόνο μηδέν...
Έχοντας παρακολουθήσει αρκετές εκπομπές και αφιερώματα σε τηλεοράσεις, εφημερίδες, διαδίκτυο για την περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου, θέλησα ως μέλος της νεότερης γενιάς ή της γενιάς των 700 ευρών όπως συνηθίζεται τελευταία, να προσπαθήσω να βγάλω κάποια δικά μου και ίσως αυθαίρετα συμπεράσματα για το τί πραγματικά πέτυχε η γενιά εκείνη και σημερινοί 50άρηδες κ 60άρηδες στο πέρασμα των χρόνων ως σήμερα.Οι ήρωες εκείνοι είναι και σημερινοί ήρωες; Τα οράματά τους ευοδώθηκαν ή μήπως επαναπαύθηκαν στις δάφνες της, πρωτοφανούς για την εποχή και τις τότε συνθήκες, εξέγερσης και στη συμβολή τους στην πτώση και μόνο της Χούντας;
Λές να είμαι ιερόσυλος και μόνο στην ιδέα της αμφισβήτησής τους; Γιατί θα λεγε κάποιος, πως χωρίς τους αγώνες εκείνων των παιδιών εγώ σήμερα δεν θα 'χα την ευκαιρία να αρθρογραφώ ελεύθερα από τη ζεστασιά του σπιτιού μου στα πλαίσια μιας δημοκρατίας.
Σωστά;
Όχι.Δε νομίζω ότι τόσοι αγώνες στο βωμό της ελευθερίας που είχαν συνέπεια βασανισμούς, αίμα και θάνατο, έγιναν για να χουμε εμείς οι νεοέλληνες αυτού του τύπου την αστική δημοκρατία του σήμερα.
Δεν έπεφταν μπροστά στο τανκ οι φοιτητές για να υπερασπιστούν μια δημοκρατία στην οποία ο πολιτικός θα διαπλέκεται με τον επιχειρηματία για την επιβίωσή του...
Δεν έπαιζαν τη ζωή τους κορώνα γράμματα καλώντας μέσα από το ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου το λαό να εξεγερθεί για να υπερασπιστούν μια ενημέρωση που θα την βιάζουν κατ' εξακολούθηση πέντε καναλάρχες και δέκα μεγαλοδημοσιογράφοι...
Δε βασανίστηκαν χιλιάδες αγωνιστές στα ξερονήσια για να υπερασπιστούν μια ελευθερία κι ένα άσυλο που καθημερινά θα δέχεται τη φαλκίδευσή του από την ίδια τη "δημοκρατία"
Δεν αντιστάθηκαν με τόλμη και αξιοπρέπεια τα μέλη εκείνης της γενιάς για να υπερασπιστούν μια παιδεία και μια υγεία που δε θα είναι αγαθό όλων και παλλαϊκά προσβάσιμο...
Δεν δολοφονήθηκαν αντιστεκόμενοι ηρωικά από τα χουντικά γουρούνια, για να υπερασπιστούν μια δημοκρατία που η εργασία θα θεωρείται πολυτέλεια και η υποταγή προσόν...
Άρα λοιπόν τί συμπέρασμα βγαίνει;
Πόσοι από εκείνη τη γενιά δε θέλησαν να εξαργυρώσουν τους αγώνες τους και σήμερα να βλέπουμε τα τότε οργισμένα και αγωνιζόμενα νειάτα να απολαμβάνουν τις ανέσεις της αστικής δημοκρατίας, παίρνοντας τον καφέ τους σε κάποιο κυριλέ μαγαζί του Κολωνακίου συνοδευόμενοι από την προσωπική τους ασφάλεια; Σαν κι εκείνα που χλεύαζαν τότε και στα οποία είχαν πρόσβαση οι μεγάλοι εκείνης της εποχής, εκείνοι τους οποίους τότε αντιπάλευαν;...
Πόσοι από αυτούς σήμερα βολεμένοι σε κάποιο κόμμα της Βουλής, αριστεροι ή δεξιοί καταφέρονται σε όσους αντιδρούν για αυτά που τους απασχολούν και μάχονται οι ίδιοι να κρατήσουν με νύχια και με δόντια αυτά που κάποτε θεωρούσαν λαϊκή ιδιοκτησία;...
Και μάλιστα δικαιολογούν τις απόψεις τους στο ονομα της "δημοκρατίας"...
Της δημοκρατίας που αυτοί κάποτε ονειρεύτηκαν...
Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009
Το σταυρόλεξο του Γιώργου!
1α Καθέτως : Ο Προϋπολογισμός του 2010...
από logoplokies.blogspot.com
Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009
Στο Επικρατείας ήταν ή μήπως τους σταύρωσα κι όλας;
Πάγωμα μισθών και συντάξεων, συζήτηση για την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, κινδυνολογία για την δημοσιονομική κατάσταση...Όλα καλά μέχρι στιγμής θα έλεγε κάποιος για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που πιστή στις δεσμεύσεις της προχωρά ως συνήθως στην πολιτική της λιτότητας...Έλα μου ντε που εδώ και κανά δίμηνο κυβέρνηση είναι το ΠαΣοΚ...Πού το πάει λοιπόν η νέα κυβέρνηση όταν πριν λίγο καιρό προ των εκλογών διατείνετο προς όλες τις κατευθύνσεις πως ο δρόμος για την έξοδο από την κρίση και την επίτευξη της κοινωνικής ευημερίας προϋποθέτει μια στροφή αντίθετη του φιλελευθερισμού, ο οποίος ως το χειρότερο κομμάτι του καπιταλισμού, ευθύνεται εξ ολοκλήρου για την ψευτοκρίση των μεγαλοεταιρειών-τραπεζών-golden boys;;;
Η λιτότητα είναι η απάντηση;Το σφίξιμο του ζωναριού;
Μόνο παγωμάρα προκάλεσαν στην ελληνική κοινωνία οι πρόσφατες οικονομικές εξαγγελίες...Σε μια κοινωνία που γέμισε ελπίδα και αισιοδοξία μετά τις τελευταίες εκλογές, έρχεται η απογοήτευση μιας και τα νέα αυτά μέτρα μόνο στην αναδιανομή του πλούτου δε στοχεύουν...
Εγώ προσωπικά στήριξα προεκλογικά με όλες μου τις δυνάμεις το ΠαΣοΚ προπαγανδίζοντας θέσεις και αξίες πιστεύοντας ότι οι κοινωνικές ανισότητες και η άμβλυνσή τους θα είναι ο κύριος στόχος του νέου κυβερνητικού επιτελείου...Φανταστείτε λοιπόν, την ψυχρολουσία που ένιωσα έπειτα από αυτά τα αρνητικά πρώτα δείγματα γραφής...
Γιατί εγώ όπως και πολλοί άλλοι δεν ψηφίσαμε τον Χοακίν Αλμούνια για πρωθυπουργό, ούτε θυμάμαι κάποιον κύριο Τρισέ σε ένα από τα ψηφοδέλτια...Άρα λοιπόν ποιός τους νομιμοποιεί όλους αυτούς τους καραδεξιούς του κερατά, τους αποτυχημένους πολιτικίσκους, τους θεματοφύλακες του μεγάλου κεφαλαίου, να σχεδιάζουν προϋπολογισμούς του Ελληνικού κράτους και να δημιουργούν την πολιτική ατζέντα απαιτώντας μάλιστα-αν έχουν το θεό τους- και αντιλαϊκά μέτρα;;;Κανείς!!!
Τέρμα τα παραμύθια για τα ελλείμματα και την ανάγκη δραστικής μείωσής τους...Πάνω απ όλα θα πρέπει να μπουν οι κοινωνικές ανάγκες και τα λαϊκά προβλήματα της κάθε χώρας...Δε φταίω εγώ Γιώργο Παπανδρέου που εμπιστεύτηκες τους απατεωνίσκους-αρχιλωποδύτες της ελληνικής νεοδεξιάς για να σου δώσουν την πραγματική εικόνα της οικονομίας και τώρα εμφανίζεσαι ως εξαπατημένος και με δεμένα τα χέρια...Έπρεπε να φανταστείς ότι ο Ανίκανος και η συμμορία του κοιτάζουν μονάχα τη ρεμούλα και την αρπαχτή και ποσώς τους ενδιαφέρει η κοινωνική ευημερία...Είτε 3% είτε 13% έλλειμα αυτοί τη δουλειά τους θα την κατάφερναν...Οι φίλοι τους(μεγάλοβιομήχανοι-τραπεζίτες-γαλάζια παιδιά) δεν επρόκειτο να απωλέσουν τα προνόμιά τους...Ο λαός πάλι θα τράβαγε το κουπί της μείωσης των ελλειμάτων και των διάφορων άλλων δεικτών της συμφοράς...
Το έλλειμα μπορεί να μειωθεί και με άλλους τρόπους, αρκεί να υπάρχει η πολιτική βούληση από την κυβέρνηση να τα βάλει με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και να μη δρα φοβικά προς τον ΣΕΒ και τους υπόλοιπους κεφαλαιοκράτες...Ας δούμε μια φορά τον κύριο Δασκαλόπουλο με θλιμμένο ύφος και τί στον κόσμο...Αλλά ακόμα κι αν δεν επιτευχθεί ο στόχος του ελλείμματος, τί πρέπει να γίνει;Θα μας βομβαρδίσει το ΝΑΤΟ κι η Ε.Ε ή θα μας κάνουν κανένα εμπάργκο;Πραγματικά δεν ξέρω...Βγείτε και πείτε το όμως στους έλληνες πολίτες...Για ποιό λόγο να κάνει και άλλες θυσίες ο εργαζόμενος, ο μισθωτός κι ο συνταξιούχος;Αν τρώει με χρυσά κουτάλια σε ένα δύο χρόνια από τώρα ας του κάνουμε και την Κυριακή εργάσιμη...Έλα όμως που μάλλον η επίτευξη του στόχου της μείωσης του ελλείματος το πολύ πολύ να σημάνει την "ανάπτυξη" και τη ρευστότητα των τραπεζών...
Συνοψίζοντας την αγανάκτηση μου θέλω να προσθέσω τα εξής...Το τέλος της μεταπολίτευσης νομίζω , αν δεν έχει ήδη έρθει, είναι προ των πυλών...Ο κόσμος ο πολύς έχει ξεφύγει από τα στενά στερεότυπα και τα στεγανά των κομμάτων ψάχνοντας για το βόλεμά του, αφού πλέον ούτε αυτό του εξασφαλίζει σιγουριά και προοπτική...Αν η κυβέρνηση συνεχίσει οικονομικά στο δρόμο που χάραξε ο Σημίτης και ο Καραμανλής δίνοντας προτεραιότητα σε δείκτες και νούμερα, το να φέρει αξιοκρατία ή διαφάνεια στον πολιτικό βίο, δεν της εξασφαλίζει βιωσιμότητα...Τα κοινωνικά προβλήματα οξύνονται, η ανεργία θερίζει και τα όνειρα τα δικά μας ως νεολαία δε συμβαδίζουν με ένα κόσμο όπου μορφωμένοι και εξειδικευμένοι άνθρωποι θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους για μια θέση στον ήλιο των 600 και 700 ευρώ, σε μια κοινωνία αποξενωμένη στην οποία τα παιδιά θα μένουν με τους γονείς τους ως τα γεράματα και τα όνειρα θα πραγματοποιούνται αφού μας πάρει ο ύπνος...
Πάρτε το όλοι χαμπάρι πως η κοινωνία ασφυκτιά αλλά συγχρόνως δεν παύει να ονειρεύεται και να προετοιμάζει την τελική της χειραφέτηση...Το μέλλον μας δεν διαγράφεται δουλικό πλάι σε καιροσκόπους και golden boys, αλλά γεμάτο φιλοδοξίες, ανθρωπιά, δουλειά,κατοικία και πάνω απ όλα αξιοπρέπεια πλάι σε ανοιχτούς ανθρώπους με τα ίδια όνειρα...
Ακούστε τις ανάγκες της κοινωνίας και κάντε πέρα τους χαρτογιακάδες κύριοι της κυβέρνησης...Στην τελική συνεργαστείτε και με άλλες ντόπιες προοδευτικές δυνάμεις για να συγκρουστείτε με την ομολογουμένως καθεστωτική παρέα των ευρωπαίων τεχνοκρατών...Αν ο λαός αναγνωρίσει τις προθέσεις αυτές τότε μπορεί να συναινέσει ακόμα και σε προσωρινές αναγκαίες θυσίες...Αν όχι, τότε...
Γραφείο καταγγελιών για την αστυνομική αυθαιρεσία
Γραφείο καταγγελιών για την αστυνομική αυθαιρεσία
Σχέδιο προεδρικου διατάγματος παρουσίασε ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης, θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση
Σχέδιο προεδρικού διατάγματος για τη σύσταση γραφείου αντιμετώπισης περιστατικών αυθαιρεσίας από ενστόλους παρουσίασε τη Δευτέρα ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Υποσχέθηκε ότι θα μπει τέλος στο καθεστώς ανοχής, σημειώνοντας, «οι κύριοι αυτοί θα φύγουν αμέσως από το αστυνομικό σώμα και δεν θα επιστρέψουν ποτέ». Δεσμεύτηκε ότι από εδώ και στο εξής, όλοι οι αστυνομικοί θα φέρουν διακριτικά.
Το μόνο που έχω να σχολιάσω είναι ότι περιμένω να δω πλέον πράξεις και όχι λόγια. Κάποια στιγμή σε αυτό το Κράτος πρέπει να αρχίσουν να γίνονται τα αυτονόητα. Και ειδικά εμείς οι φοιτητές είχαμε χορτάσει από την αστυνομική αυθαιρεσία και βία...έχουμε και αναδρομικά να καταγγέλλουμε άμα θέλουμε!
Το θέμα βέβαια να την εξαλείψουμε και όχι να τη δεχόμαστε και μετά να την καταγγέλλουμε..για να δούμε...
Read More......
Μόνο η πειρατεία σκοτώνει;
Τις τελευταίες μέρες έχουν γεμίσει τα κανάλια με διαφημίσεις της ΕΠΟΕ κατά τις πειρατείας στον κινηματογράφο Η αλήθεια είναι τον τελευταίο καιρό οι εισπράξεις στις αίθουσες έχουν μειωθεί κατά πολύ, αν εξαιρέσεις 4-5 ταινίες το χρόνο που έχουν επιτυχία.
Από την άλλη, το φαινόμενο της πειρατείας, ειδικά της διαδικτυακής, είναι σε έξαρση. Η αντιγραφή ταινιών μέσα στους κινηματογράφους και η παράνομη πώληση τους ενώ παίζονται ακόμα είναι πραγματικότητα Δεν χρειάζεται να αναφέρω πόσες ταινίες 'κατεβάζονται διαδικτυακά...τουλάχιστον όσοι είναι φοιτητές γνωρίζουν καλά.
Το ερώτημα που με απασχόλησε εμένα βλέποντας τη συγκεκριμένη διαφήμιση είναι το εξής: Μόνο η πειρατεία ευθύνεται για το οικονομικό πρόβλημα των κινηματογράφων; Όλες αυτές οι χαμένες θέσεις εργασίας και οι αίθουσες που κλείνουν είναι αποτέλεσμα μόνο της πειρατείας;
Νομίζω ότι βλέπουμε τη μόνο μια μεριά του νομίσματος....
Αλήθεια, ποια είναι ακριβώς η ΕΠΟΕ; Πρόκειται για μια μη κερδοσκοπική αστική εταιρία με νομική προσωπικότητα που λειτουργεί ως Οργανισμός Συλλογικής Προστασίας Πνευματικών και Συγγενικών Δικαιωμάτων δυνάμει της σχετικής άδειας τού Υπουργείου Πολιτισμού, & ενεργεί για λογαριασμό των Εταιριών - Μελών της που είναι στην Ελλάδα μεταξύ άλλων οι Audiovisual, Videosonic, Προοπτική, Odeon, Σπέντζος και στο εξωτερικό οι Columbia, Universal, Warner Bros, Paramount κλπ.
Αυτό ακριβώς είναι το δικό μου πρόβλημα. Η εταιρία αυτή λειτουργεί τελικά για λογαριασμό των πολυεθνικών - πολυκινηματογράφων και των μεγάλων εταιριών διανομής. Στην πραγματικότητα αυτοί ευθύνονται για το μαρασμό του θεσμού του συνοικιακού κινηματογράφου Ας αναλογιστούμε πόσες μικρές αίθουσες κλείνουν ειδικά στις μεγάλες πόλεις επειδή δεν μπορούν να ανταγωνιστούν πχ το Village που θα ανοίξει δίπλα τους αφού διαθέτει fast food, μπιλιάρδα, μπόουλινγκ, ψώνια και ότι άλλο μη απαραίτητο για να δούμε μια ταινία; Όσοι μένουν Αθήνα ας κάνουν μια βόλτα να διαπιστώσουν πόσες αίθουσες κλείνουν με χρόνια λειτουργίας...
Κάνοντας ένα βήμα παραπέρα, εμείς ευθυνόμαστε για αυτό; Ποια είναι η Παιδεία που έχουμε σαν άνθρωποι; Προσωπικά με ενοχλεί στην μικρή κοινωνία που μένω να γίνεται κοσμοσυρροή για το 2012, και όμως να μην πηγαίνει κανείς να δει τη ' Ψυχή Βαθιά. Δε θέλω να το παίξω κουλτουριάρης, αλλά μόνο οι μεγαλύτερες αίθουσες έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν τα δικαιώματα blockbuster ταινιών. Και καταλήγουμε να κλείνουν αίθουσες για να γίνουν σουπερμάρκετ Λες και δεν είχαμε αρκετά στη γειτονιά μας
Όταν όμως παράγονται ταινίες με το τσουβάλι, χωρίς οι περισσότερες να έχουν καμία καλλιτεχνική αξία παρά μερικά ωραία εφέ, πόσες να προλάβουμε να δούμε; Και πόσες αντέχουμε οικονομικά; Και όταν το να νοικιάσεις μια ταινία ισοδυναμεί πλέον όσο ένα πακέτο τσιγάρα, όταν είσαι φοιτητής δε θα την κατεβάσεις; Άλλα γιατί οι ίδιες οι εταιρίες δεν προστατεύουν το προϊόν τους;
Αναζητώντας και τις πολιτικές ευθύνες, πόσοι δήμοι έχουν τη δυνατότητα να λειτουργούν τα μικρά θερινά σινεμά που τόσο αγαπάμε; Και ποια η στήριξη του Υπουργείο Πολιτισμού και του Κράτους σε αυτά;
Η αλήθεια είναι πρόκειται για ένα σύστημα στο κέντρο τις καπιταλιστικής θεωρίας. Υπερκέρδη για λίγους, οικονομικός μαρασμός για πολλούς και καλύτερα εφέ για εμάς...
Ας προβληματιστούμε...
Read More......
Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009
Πάλι στο Star θα βλέπω Ειδήσεις;
Διάβαζα πριν λίγες μέρες ένα άρθρο του Πρόντι, πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας με τον κεντροαριστερό συνασπισμό (αν και κεντροδεξιός αυτός!). Μιλούσε για την αποτυχία των Κεντροαριστερών Σοσιαλδημοκρατικών Κυβερνήσεων στην Ευρώπη και καταδίκαζε την πολιτική του Ρεφορμισμού. Μάλιστα, ασκούσε κριτική όχι μόνο στις δικές του αποτυχίες αλλά και σε αυτές του Μπλερ στη Βρετανία. Βέβαια κατόπιν εορτής όλοι μπορούμε να λέμε ότι θέλουμε. Το γεγονός είναι πάντως ότι το ολίσθημα των 'προοδευτικών κομμάτων προς οικονομικά φιλελεύθερες θέσεις ειδικά στην οικονομία είναι υπαρκτό. Ειδικά όταν βρίσκουν τα δύσκολα - καλή ώρα - η επιλογή της λιτότητας και του 'σφίξιμου του ζωναριού' στο βωμό του μαζέματος της μαύρης τρύπας, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος.
Πως μου ήρθαν όλα αυτά;...
Νομίζω ότι άρχισε να μας τα χαλάει η νέα κυβέρνηση με αυτά που βλέπω. Σόρρυ Γιώργο αλλά εκλεγήκατε για να φέρετε σαρωτικές αλλαγές και πραγματικές μεταρρυθμίσεις Μπαλώματα σε σάπιο σύστημα δεν αλλάζουν κάτι. Ως πότε θα παγώνουμε μισθούς και θα αυξάνουμε τα όρια ηλικίας. Πότε θα γίνουν τολμηρές αλλαγές; Πότε θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, νέες επενδύσεις; Καλά θα κάνει να ρίξει μία ματιά στο άρθρο, να ξέρει τι γίνετε και στα καλύτερα σπίτια.
Και αυτό το καινούργιο είναι η τραμπάλα μεταξύ ΕΕ και αντιδράσεων. Όπως και με το επίδομα, το πάγωμα των μισθών πέρασε πρώτα από το στάδιο του ζυγίσματος των αντιδράσεων. Το πήρανε χαμπάρι; Αμα είναι να το μαζέψουμε λίγο μετά και να φανεί ότι ακούμε και την κοινωνία. ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ. Είστε μία νέα διακυβέρνηση, εκλεγήκατε με χαώδη διαφορά. ΟΦΕΙΛΕΤΕ να δείξετε αποφασιστικότητα και πολιτική πυγμή, μα πάνω απ' όλα ότι υπάρχει πολιτική κατεύθυνση.
Και με ενοχλεί αφάνταστα αυτή η ευρω- δουλοπρέπεια...Ευρωπαίοι Εταίροι και κουραφέξαλα. Ποιος τους έχρισε αυτούς ειδικούς και πεφωτισμένους οικονομολόγους; Άλλωστε αυτοί δεν υποτίθεται ότι πρεσβεύουν μια διαφορετική συντηρητική πολιτική αντίληψη από το ΠΑΣΟΚ (τουλάχιστον από τη βάση του). Για μένα οι εκπρόσωποι της Κομμισιον δεν είναι παρά ένας άλλος Παπαθανασίου, ένας άλλος Αλογοσκούφης, ένας άλλος Χριστοδουλάκης Και γιατί πέσανε από τα σύννεφα με το έλλειμμα; Δηλαδή και αυτοί δεν ελέγξανε 5 χρόνια που δίνανε λεφτά; Μετά την απαράμιλλου κάλους απογραφή δεν είδανε δεν ακούσανε τίποτα; Τώρα πάλι το θυμήθηκαν...
Και πως λένε όχι παροχές; Είναι σοβαροί αυτοί οικονομολόγοι, μη σκίσω τα πτυχία μου. Με μια αγορά με 2,8 φέσι από δάνεια και κάρτες λέτε να μας περισσεύουν; Άμα δεν πάρουμε πως θα δώσουμε δηλαδή...και την τελευταία φορά που κοίταξα δεν φυτρώνουν λεφτά στα δέντρα!
Ο μισθός και η φορολογία, βέβαια, είναι κομμάτια μόνο του παζλ. Διότι, όσες αυξήσεις και να δώσεις 2-3% πάνω από τον πληθωρισμό, άμα οι τιμές των προιόντων αυξάνονται παραπάνω τι νόημα έχει. Αλλά δε βλέπω να κατεβαίνουν οι τιμές, δε βλέπω να χτυπάμε τα καρτέλ. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε....
προπαγανδιστικό σχόλιο 1: Στους ευρωπαϊκούς κύκλους από προτάσεις καλά πάμε. Πρότειναν πολλοί Υπουργοί, αλλά και ο Παπανδρέου, την εφαρμογή του φόρου Τόμπιν (Αμερικανός Νομπελίστας Οικονομολόγος), ο οποίος προβλέπει την φορολόγηση κατά 0,5% στις βραχυπρόθεσμες αγοραπωλησίες συναλλάγματος Παγκοσμίως δηλαδή 690 δις δολάρια ανά έτος. Ή εάν προτιμάτε 1,4% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Από πράξεις να δούμε... Αλλά ας αφήσουμε και τη Δαμανάκη να χαρεί λίγο πρώτα. Από το ΚΚΕ βρέθηκε τελικά Έλληνας επίτροπος στην Ευρώπη...πως τα φέρνει η ζωή!
προπαγανδιστικό σχόλιο 2: Όσων αφορά την εικόνα, στο ΟΑΚΑ απόψε ο Καταλληλότερος Καλά, αυτός δεν είναι ακόμα ο πρόεδρος της ΝΔ; Δεν έχει να μας πει κάτι για τα stage, για το ασφαλιστικό, για το έλλειμμα; Αυτός ήθελε μέχρι χτες να μας κυβερνήσει πάλι....
προπαγανδιστικό σχόλιο 3: Κυριακή σήμερα....αλήθεια εσείς με το DVD σας, ποια εφημερίδα αγοράσατε;
Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009
Το Πολυτεχνείο δεν είναι μαγαζάκι
Τρίτη 16 Νοεμβρίου και όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος ήταν η μέρα όπου στο χώρο του πολυτεχνείου σύλλογοι,κινήματα και οργανώσεις από κάθε γωνιά της Ελλάδας κατέθεσαν στεφάνι ως ένα ύστατο φόρο τιμής για τους συνανθρώπους μας,που χάθηκαν εκείνες τις μέρες του '73.
Στιγμές σαν αυτές,κάποιοι αηδής βρίσκουν τρόπο να καπηλευτούν την ιστορία του πολυτεχνείου αλλά και την προσέλευση του κόσμου για να προωθήσουν την δική τους προπαγάνδα,τα δικά τους μικροπολιτικά παιχνίδια και μία ανελέητη ψηφοθηρία.
<<Το πολυτεχνείο δεν είναι μαγαζάκι,έγιναν αγώνες εδώ..>>,ακούστηκε να λέει ένας ηλικιωμένος,απευθυνόμενος σε μία κοπέλα μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας η οποία προσπαθούσε να μοιράσει κουπονάκια της ΚΝΕ.
Η αλήθεια είναι, ότι κατευθυνόμενος στο Πολυτεχνείο,από την αρχή της Πατησιών,το μόνο που μπορούσα να διακρίνω,ήταν σημαίες των ΚΚΕ,ΚΝΕ αλλά και άλλων κομμουνιστικών κινημάτων καθώς και αναρίθμητα μέλη της ΚΝΕ να έχουν σκορπιστεί στο δρόμο προσπαθώντας να πουλήσουν(!) ριζοσπάστη,να μοιράσουν οδηγητή αλλά και κάθε είδους προπαγανδιστικό υλικό του ΚΚΕ.
Μέσα μου σκέφτηκα..πόσο θράσος έχουν αυτοί οι άνθρωποι,οι συγγραφείς του άρθρου 8 της Πανσπουδαστικής,οι άνθρωποι που βεβήλωσαν την είσοδο του πολυτεχνείου γράφοντας τα διακριτικά τους κάτω από τα ιστορικά συνθήματα << ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ,ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ>>;
Δεν περιορίστηκαν όμως μόνο σε αυτό,αφού και μέσα στο πολυτεχνείο μέτρησα πάνω από 30(!) τραπεζάκια των ΚΚΕ, ΚΝΕ αλλά και δικά τους συνθήματα γραμμένα σχεδόν σε κάθε τοίχο..Το πιο τραγικό όμως ήταν το γεγονός ότι ανάμεσα στις αναγγελίες για τις καταθέσεις των στεφανιών,ακουγόταν από τα μεγάφωνα η φωνή του “υπαλλήλου” του ΚΚΕ να διαβάζει με δυσκολία το πλαίσιο του κόμματός του,που εκτός από την κομμουνιστική προπαγάνδα για τον ουτοπικό τρόπο ζωής,περιείχε αναρίθμητες κατηγορίες για την προηγούμενη και την νυν κυβέρνηση με μόνο στόχο,λίγες περισσότερες ψήφους.
Εδώ λοιπόν θέλω να υπενθυμίσω σε όλους αυτούς που καπηλεύονται τον χώρο και την ιστορία του πολυτεχνείου,ότι η φετινή πρωτοφανής μείωση της προσέλευσης του κόσμου,ίσως να οφείλεται σε όλα αυτά..
Η μόνη φωνή που ο κόσμος έχει ανάγκη και χαίρεται να θυμάται από το Πολυτεχνείο,είναι η φωνή του Δημήτρη Παπαχρήστου να φωνάζει δυναμικά<<ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ..>>
Read More......
Της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία
Ξαναφέρνοντας τις εικόνες της πορείας στο μυαλό μου, ένα μόνο μπορώ να σκεφτώ: Αισθάνομαι τυχερός που έζησα μια τέτοια πορεία στα φοιτητικά μου χρόνια.
Ίσως αυτό να μη λέει πολλά στους περισσότερους, ίσως πλέον να έχουμε απαξιώσει και απομυθοποιήσει αυτήν την επέτειο. Οι περισσότεροι κάτοικοι της πρωτεύουσας πλέον δεν κάνουν τον κόπο να βγουν ούτε στο μπαλκόνι.
Κι όμως...όπως κάθε χρόνο νοιώθω ακόμα να πατάω στα βήματα τους.
Κι όμως...όσο με θυμόμουν όλο και περισσότερο η αντιμετώπιση και η απάθεια των πολλών, τόσο περισσότερο νοιώθω την ανάγκη.
Και φέτος μπορώ να πω ότι έστω και λίγο, η νεανική μου ελπίδα δικαιώθηκε...
Ότι φέτος φώναξα τα συνθήματα απ' έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία με όλη μου τη δύναμη, μπορώ να πω ότι στο τέλος χαμογέλασα...
Διότι φέτος, δεν τιμήσαμε τα αδέρφια μας παρέα μόνο με ασφαλίτες, αναρχίλες και μπάτσους, παρέα με μολότοφ και χημικά, παρέα με το φόβο, την απομόνωση και τα άδεια πεζοδρόμια....ΌΧΙ ΦΕΤΟΣ!
Η φράση 'μεγαλειώδης πορεία' μπορεί να είναι υπερβολική αλλά έχει το νόημα της. Διότι ο κόσμος ίσως να μη γέμιζε το ΟΑΚΑ εάν έπαιζε η Εθνική, αλλά επιτέλους ο κόσμος βγήκε για λίγο από το καβούκι του. Και αυτό για έναν νέο με όνειρα και ελπίδες είναι μεγαλειώδες.
Φέτος είδα δίπλα μου νέους και 50άρηδες, παιδιά και γέρους, φοιτητές και γριές, με απλούς πολίτες που έχουν τις εικόνες ακόμα ζωντανές στη θύμηση τους. Και αν θα ήθελα την ικανοποίηση μιας προεκλογικής δέσμευσης τη βρήκα στην πορεία αυτή..το αίσθημα της Δημοκρατίας. Ναι αυτό ήθελα...να περπατήσω και να βρεθώ στο πεζοδρόμιο δίπλα σε ανθρώπους που θα ήμουν για αυτούς αδερφός, γιος ή εγγόνι.
Και ίσως κάποτε να καταλάβουμε ότι το Πολυτεχνείο δεν είναι γιορτή, ούτε επαναστατική γυμναστική. Ίσως να καταλάβουμε ότι δε χρειάζεται να διεκδικούμε την πατρότητα και τη δικαίωση των αγώνων αλλά ότι έχουμε να δώσουμε σήμερα τους δικούς μας αγώνες...Και ίσως καταλάβει το ΚΚΕ ότι δεν είναι το Πολυτεχνείο πανηγύρι ούτε μέρος για να ζητάνε οικονομική ενίσχυση, ίσως και εμείς να φτάσουμε να μη χρειαζόμαστε τα μικρά μας άθλια 'σημαιάκια' για περιφρούρηση και ίσως να καταλάβουν μερικοί ότι οι καμμένοι κάδοι δεν τιμάνε τίποτα και κανέναν...
ΝΑΙ...ίσως εκδημοκρατιστεί η αστυνομία ή γίνει η επανάσταση ή πάρει ο Παναθηναϊκός επιτέλους πρωτάθλημα...
Αλλά και να μη γίνουν όλα αυτά, θα είμαι και πάλι εκεί, γιατί το Πολυτεχνείο Ζει!!!
Γιατί, δυστυχώς δεν είναι η παρουσία της αστυνομίας μεγάλη αλλά η δικιά μας μικρή...
Γιατί έχω χρέος απέναντι στον αδερφό μου που θα μεγαλώσει και σε λίγα χρόνια θα με ρωτάει: 'Βαγγέλη, τι έγινε στο Πολυτεχνείο;'
Σχόλιο: Μία φορά τα κανάλια δεν αναλώθηκαν σε επεισόδια αλλά στην πορεία την ίδια (αφήνω στην άκρη το κλίμα που καλλιεργείτε κάθε φορά εκ των προτέρων), και την πατήσαμε από τον έντυπο τύπο.
2 εφημερίδες με την μεγαλύτερη κυκλοφορία με απογοήτευσαν, καθώς κυκλοφόρησαν με κεντρικούς τίτλους "πελατειακού ενδιαφέροντος". Αναφέρομαι στα ΝΕΑ και την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ...
Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009
Αφιέρωμα στα γεγονότα του Πολυτεχνείου
....από το αρχείο της ΕΡΤ και του 'Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα'...
Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009
Η γέννηση μίας νέας δύναμης
Αλήθεια, όμως, πόσο έχει αλλάξει η Κίνα τα τελευταία χρόνια και που πήγε η Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο;
Η Κίνα σήμερα έχει ξεχάσει την επανάσταση και έχει μετατραπεί σε Κρατικό Καπιταλισμό. Το μονοκομματικό του πολιτικό σύστημα με σφιχτή απολυταρχική διακυβέρνηση ελέγχει τους πάντες και τα πάντα. Η Παγκόσμια Τράπεζα πρόβλεψε για το 2009 ανάπτυξη σχεδόν 8%, μάλιστα σε καιρούς κρίσης. Έχει μετατραπεί σε πρώτη εξαγωγό χώρα παγκοσμίως με τα φθηνά της προϊόντα και τα 1,3 δις φθηνό δυναμικό, και σε 4η οικονομική δύναμη! Με 2 τρις δολάρια συναλλαγματικά αποθέματα έχει γίνει ο μεγαλύτερος δανειστής των ΗΠΑ! Δηλαδή, αν πει μια μέρα τα μαζεύω και φεύγω...
Μάλιστα,η δυνατότητα της να ρίξει κι άλλο τις τιμές της αλλά και το πολύ φθηνό της νόμισμα έναντι του δολαρίου, την φέρνει πέρα από κάθε ανταγωνισμό. Όσων αφορά το μέλλον επενδύει ήδη στην πράσινη ενέργεια με σχέδιο μέχρι το 2020 το 8% του ηλεκτρισμού να προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές (χωρίς να υπολογίζεται η υδρο-ηλεκτρική). Επίσης, δημιουργεί μια μεσαία τάξη 100-200 εκατομμυρίων κινέζων, ικανών απλά να καταναλώνουν, για να μην εξαρτάται μόνο από τις εξαγωγές. Έχει γίνει με λίγα λόγια η αγαπημένη των απανταχού φονταμελισμών του Καπιταλισμού
Ο Μάο είχε δίκιο..κανείς δεν πρόκειται να ταπεινώσει ξανά την Κίνα. Βέβαια, δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο ο κινέζος έχει υψώσει το ανάστημά του. Μετά το 78, Ο Σοσιαλισμός ξεχάστηκε και τη θέση του πήρε ο εκσυγχρονισμός του Τενγκ. Το κατά κεφαλήν εισόδημα παραμένει αναντίστοιχο της ανάπτυξης, ειδικά στις γεωργικές περιοχές υπάρχει αναλφαβητισμός, πείνα και αναταραχές. Εκατομμύρια δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, σε ένα καθεστώς με μεγάλο έλλειμμα ελευθερίας και δημοκρατίας.
...Αλήθεια, αυτά είναι τα καθεστώτα που ακόμα υπερασπίζεται και οραματίζεται το ΚΚΕ;
Το λιμάνι & ο Κινέζος Γίγαντας
Προσπαθούσα τόσες μέρες να σχηματίσω μία ολοκληρωμένη εικόνα, ποιος έχει δίκιο, ποιος πλήττεται περισσότερο, τέλος πάντων εμάς σαν Έλληνες πολίτες τι μας συμφέρει περισσότερο;
Όταν η προηγούμενη κυβέρνηση και ο ΟΛΠ (Οργανισμός Λιμένος Πειραιά) αποφάσισαν να πουλήσουν στην κινέζικη Cosco, τον 1 εκ των 2 ΣΕΜΠΟ (Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων), όλοι οι κοινωνικοί και πολιτικοί φορείς αντέδρασαν. Όχι μόνο για τους όρους, όχι για μόνο τις αδιαφανείς διαδικασίες αλλά για το συμφέρον αυτού του τόπου. Η τότε κυβέρνηση, τότε που τα ξεπούλαγε όλα μας είπε με λίγα λόγια, σουτ μη μιλάτε...θα μας φτιάξουνε και 3η προβλήτα, ενώ θα βάλουμε και τρελά λεφτά στην τσέπη(τώρα ποια εννοούσαν...)
Όμως ποια είναι αυτή η Cosco;...
Είναι μια off shore εταιρία κινεζικών συμφερόντων. Κατέχει τον 3ο μεγαλύτεο στόλο και ο κύριος μέτοχος είναι το Κινεζικό υπουργείο Ναυτιλίας. Η αρχική συμφωνία προέβλεπε την εκμετάλλευση της μεγαλύτερης προβλήτας για 35 χρόνια από...1/10! Εδώ κάπου αρχίζουν τα ωραία...Η προηγούμενη κυβέρνηση ανάφερε στα πλεονεκτήματα την κατασκευή και 3ης προβλήτας...ποτέ δεν μας είπε όμως ποιος θα αναλάβει τη διαχείριση της. Και τον εκσυχρονισμό αυτής που δώσαμε γιατί δεν τον ανέλαβαν οι Κινέζοι, αλλά τον πληρώσαμε εμείς (με κοινοτικά λεφτά και φόρους); όσων αφορά τα κέρδη σε απόλυτους αριθμούς οι συνδικαλιστές δίνουν μία άλλη πραγματικότητα Μπορεί να το διαπιστώσει κανείς διαβάζοντας το άρθρο του Ιού Εμένα αυτό που με απασχολεί είναι ότι το λιμάνι του Πειραιά βρίσκεται σε σημείο απίστευτης γεωστρατηγικής σημασίας. Μπορούμε να το αντιληφθούμε αυτό;
Είναι ο μοναδικός σταθμός που παραχωρήθηκε στο 100% στην Ευρώπη! Αλήθεια οι μονοπωλιακές λογικές είναι ηθικές στην ελεύθερη αγορά; Αλλά τι σκέφτομαι και εγώ...
Τη στιγμή της ανακοίνωσης της συμφωνίας βέβαια η Cosco κατέγραψε χρηματιστηριακά υπερκέρδη. Βέβαια, με τέτοιο κελεπούρι..Εν τω μεταξύ ο κ. Μίχαλος αποφάσισε να αναλάβει το ρόλο του κράτους. Φώναζε λοιπόν για τα διαφυγόντα κέρδη στους συνδικαλιστές, για τα εμπορεύματα που χάνονται..Ε ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΟΥΛΗΣΑΜΕ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ; ΘΑ ΜΑΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;
Έμενα, προσωπικά δεν με έπεισαν πάντως οι βιομήχανοι...Θα παγώσει η αγορά λέγανε όταν ήταν κλειστός ο σταθμός. Έχουν αναλογιστεί πόσα κέρδη χάνει το κράτος; Από που θα αναγκαστεί να τα πάρει; Έχουν σκεφτεί με τα λεφτά που θα μπούνε σε κινέζικες τσέπες θα μπορούσανε να έχουνε αναθερμάνει κ το δικό μας πορτοφόλι, άρα και την αγορά; Μάλλον όχι...
Και επειδή θυμάμαι το κύριο Καραμανλή να σφίγγει στην Κίνα πολλά χέρια κομμουνιστών(...), θυμάμαι και πολλούς κύριους Μίχαλους να ξερογλείφονται σαν τα όρνια για τις συμφωνίες που θα κάνανε ΑΥΤΟΙ, ΟΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ με τους Κομμουνιστάς(...)! Αυτό φοβούνται, λοιπόν, τώρα, μη χαλάσει η μαγιά.
Όσον αφορά τη σημερινή κυβέρνηση, μας το είπανε αλλά δε ξέρω άμα το πιάσατε...δεν μας αράσει η συμφωνία αλλά έχουμε ανάγκη τις κινεζικές επενδύσεις , αλλιώς...Βλέπεις σε εποχές οικονομικής κρίσης οι Κινέζοι με τα φθηνά και πολλά χέρια έχουν εξελιχθεί σε 4η οικονομική δύναμη και 1η εξαγωγός χώρα! Έτσι είναι Γιώργο μου, αλλά προεκλογικά άλλα λέγαμε. Γι αυτό καλιά να μασάς καμιά φορά παρά να μιλάς.
Τέλος, οι συνδικαλιστές της ΟΜΥΛΕ θέλανε επαναδιαπραγμάτευση των όρων, και ούχι ακύρωση. Ξέρατε ότι υπάρχει όρος για πρόσληψη των παιδιών των εργαζομένων επί 10% του συνόλου; Να είναι καλά οι επίχρυσες υπερωρίες τους. Πιστεύω ότι έχουν δημιουργηθεί μικρά άβατα και μερικοί της 'εργατιάς' μας δουλεύουν ψιλό γαζί. Όταν έγινε το ατύχημα στη Λαρκο, κανείς δεν μίλησε πολύ. Πόσο να πουλήσει ένας μόνο θάνατος....Αλλά κανείς δεν είπε επίσης ότι υπάρχουν εργαζόμενοι εκεί με 700 ευρώ μισθό το μήνα και άλλοι με 2000.
Βγάζουμε λοιπόν στα κανάλια τον καθένα που καίγεται ο ποπούλης του και μας λέει και από πάνω ότι αγωνίζεται για εμάς. Ότι κόπτονται για τα δικαιώματά μας, για την ευημερία μας, για τα ψώνια μας βρε αδερφέ! Το μόνο που τους νοιάζει όλους είναι τα συντεχνιακά τους κεκτημένα...
σχόλιο: Ρε Γιώργο, λιμάνι δεν έχουμε, Ολυμπιακή δεν έχουμε, ΟΤΕ δεν έχουμε...πως θα φτιάξουμε Σοσιαλισμό έτσι;
Διαβάστε εδώ μια μελέτη της ΟΜΥΛΕ - ΓΣΕΕ για τα λιμάνια
Read More......
Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009
Εδώ Πολυτεχνείο, εκεί Πολυτεχνείο, πού είναι το Πολυτεχνείο...;;;
Παιδί 10 χρονών τότε και ετοιμάζομαι στο σπίτι να αποστηθίσω το ποίημα που μου ανέθεσε ο κύριος Δημήτρης για τη γιορτή του Πολυτεχνείου...Δε μου λένε κάτι τα λόγια του ποιήματος κι απλά προσπαθώ ακόμη μια φορά να βγάλω σε πέρας τη σχολική μου υποχρέωση...
Και πάνω στην προσπάθειά μου αυτή, μπαίνει ξαφνικά ο πατέρας στο δωμάτιο κρατώντας μια κασέτα ήχου...Την βάζει στο κασετόφωνο και φεύγει...
"Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ πολυτεχνείο..." και η πρώτη έκρηξη συναισθημάτων ξεσπά μέσα μου..."Πότε θα κάμει ποτέ θα κάμει ξαστεριά, ποτέ θα φλεβαρίσει..." και το μυαλό μου ήδη ταξιδεύει στο προαύλιο της Νομικής εκεί που οι φοιτητές με μια φωνή τραγουδούν τη λευτεριά και αντιστέκονται στον ξένο και ντόπιο κατακτητή..."Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας..." Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν τέτοια αυταπάρνηση, τόση δύναμη, τέτοια αποφασιστικότητα, τόση περηφάνια και αξιοπρέπεια..."Αδέρφια μας στρατιώτες, αδέρφια μας στρατιώτες, μην πυροβολείτε..." Παγωμάρα και συνάμα συνειδητοποίηση των πραγματικών γεγονότων...Σοκάρομαι παιδί 10 ετών από τον ήχο των πολυβόλων και φαντάζομαι τη φρίκη...Το τανκ ρίχνει την πύλη και η σπαραχτική φωνή του Παπαχρήστου να απαγγέλει τον εθνικό μας ύμνο μπλέκεται ανάμεσα στις σφαίρες και την ιστορία...Βουρκώνω, σοκάρομαι, οργίζομαι, συνειδητοποιώ, αισιοδοξώ...Η κασέτα σταματά κι εγώ προσπαθώ να συνέλθω...Σταμάτησα να είμαι παιδί όση ώρα άκουγα τα ηχητικά ντοκουμέντα του διημέρου της εξέγερσης...
Δεν έμαθα ποτέ το ποίημα...Πήγα την επομένη στο σχολείο με την κασέτα και το κασετόφωνο...Την έβαλα να παίξει και είδα τον κύριο Δημήτρη να βουρκώνει...Από τότε υποσχέθηκα στον εαυτό μου να τιμώ για την υπόλοιπη ζωή μου εκείνο το Νοέμβρη και να εμπνέομαι από την εξέγερση...
17 Νοέμβρη 2006...Η πρώτη μου συμμετοχή στην μεγάλη καθιερωμένη πορεία του Πολυτεχνείου στην Αθήνα...Μπροστά το μπλοκ των αντιεξουσιαστών, πίσω τους η ΕΑΑΚ, άλλοι εξωκοινοβουλευτικοί, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νεολαία ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, και χιλιάδες αστυνομικών κρυφών και φανερών...Δεν είναι αυτό που νόμιζα, ονειρευόμουνα πριν 11 χρόνια ακούγοντας εκείνη την κασέτα...Πρέπει όμως να συμμετάσχω, το οφείλω στον εαυτό μου, και με άλλους συντρόφους περιχαρακωνόμαστε στο μπλοκ μας, αυτό της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ...Πίσω μας και μπροστά μας όλα τα μπλοκ είναι το ίδιο περιφρουρούμενα...Η πορεία συνεχίζει μέσα στη βροχή και κατευθύνεται στην Αμερικανική πρεσβεία, τη μόνη γιάφκα των τρομοκρατών, όπως φωνάζουμε σε κάποιο σύνθημα...Και καθώς η πορεία φτάνει στο τέλος της διάφορα αντικείμενα ίπτανται πάνω από τα κεφάλια μας από μέρος των διαδηλωτών...Το καθιερωμένο ντου, το "πέσιμο" στους πασόκους...Το περιμέναμε άλλωστε...Και το πανηγυράκι τελειώνει...οι διαπληκτισμοί της προηγούμενης μέρας μεταξύ των φοιτητικών παρατάξεων για τους χώρους στο Πολυτεχνείο και τα "πεσίματα" στις καταθέσεις των στεφάνων ήταν η αρχή...Όπως κάθε χρόνο...
Γυρίζω μούσκεμα σπίτι και αισθάνομαι ράκος...Όχι για τα επεισόδια που είχαν στόχο το μπλοκ του ΠΑΣΟΚ, στην τελική έχουν κάθε δικαίωμα να μας βλέπουν ως Σημίτηδες ή Τσουκάτους, αλλά γιατί είμαι σίγουρος ότι οι αγωνιστές του τότε νιώθουν μεγαλύτερη ντροπή για τον τρόπο που τιμάμε την εξέγερση σήμερα...Ακόμα κι αν ο σκοπός όλων όσων κατεβαίνουν στην πορεία είναι να αποτίσουν φόρο τιμής...
Αστυνομοκρατία και φόβος από ακραίες αντιδράσεις απομάκρυναν οριστικά τον απλό κόσμο, ανένταχτο και μη, από το να κατέβει σε μια πορεία και να τιμήσει τον πάντα επίκαιρο αγώνα των φοιτητών εκείνου του Νοέμβρη...
Μια πορεία που θα άφηνε ακόμα κι ένα 10χρονο παιδί πλάι στον πατέρα του, να περπατήσει τους δρόμους μπροστά από το Πολυτεχνείο και να νιώσει την ίδια την Ιστορία...Χωρίς να φοβάται μήπως πέσουν δακρυγόνα ή μήπως πλακωθούνε πασόκοι με αναρχικούς...Χωρίς να βλέπει στα δελτία τους αιμοσταγείς καναλάρχες να αδημονούν για αίμα και επεισόδια και να ζητάνε κατάργηση του ασύλου λόγω των προβοκατόρικων ενεργειών εχθρών του φοιτητικού κινήματος...Μια πορεία που θα φέρει πάλι κοντά το λαό με τους εκφραστές της ελευθερίας του και τους εμπνευστές του μέλλοντός του...
Ως τότε θα κατεβαίνω στην πορεία όπως εσείς την θελήσατε έτσι, ακόμα κι αν διαφωνώ με τους στρατούς που την κάνουν αποκρουστική, ακόμη κι αν είμαι μέρος ενός χρωματισμένου μπλοκ, ακόμη κι αν ξέρω ότι και πάλι θα μου την πέσουνε γνωστοί και άγνωστοι του συστήματος...Ακόμη κι αν είμαι μέρος αυτής της αρρωστημένης κατάστασης.
Γιατί το χρωστάω σ' αυτούς...Γιατί το χρωστάω στο 10χρονο παιδί που κάποτε ήμουν...
Read More......
Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009
20 χρόνια μετά...
20 χρόνια μετά την πτώση του τείχους...και η Ευρώπη απόψε γιορτάζει και μαζί της όλος ο ελεύθερος κόσμος.
Αλλά εγώ γιατί δε νοιώθω τόσο χαρούμενος; Γιατί νοιώθω ένα ανικανοποίητο συναίσθημα; Γιατί δεν μου αρκούν όλες αυτοί οι εορτασμοί; Σίγουρα ο γερμανικός λαός καλά κάνει και γιορτάζει. Αλλά 20 χρόνια μετά πολλά μέτωπα παραμένουν ανοιχτά...
Η πτώση του τείχους ήταν μια νίκη του Καπιταλισμού απέναντι στην απομόνωση των κομουνιστικών καθεστώτων. Κι όμως η ανεργία και η οικονομική δυσκολία στην Ανατολική Γερμανία παραμένουν σε υψηλά επίπεδα. Και αντί να αυξάνεται το βιωτικό επίπεδο αυξάνονται τα ποσοστά της ακροδεξιάς...Και βλέπω τον Μπράουν, το Σαρκοζί, τη Μεργκελ...να γιορτάζουν για την πτώση του τείχους. Οι Ευρωπαίοι μας ηγέτες!!! Με διαπερνάει ένα αίσθημα υπερηφάνειας! Αnd what about Irak re? Yugoslavia? Afghanistan?...
Αυτή η υπεροψία των δεξιών αρχηγών...αυτό το αίσθημα αντικομουνισμού..δηλαδή κερδίσαμε; ο ελεύθερος κόσμος είναι καλύτερα; Δηλαδή αφού δεν έχουμε κομμουνιστικά καθεστώτα μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι; Και ποια η συμβολή όλων αυτών στην πτώση; Καμία απολύτως!!! Μόνοι τους το σηκώσανε μόνοι τους το ρίξανε στην τότε ανατολική Γερμανία...
Και κάτι ακόμα: Γιώργο, σόρρυ αλλά λάθος! Δεν ήμαστε μόνο πολίτες της Ευρώπης αλλά και του κόσμου. Και δεν είσαι μόνο ο Έλληνας Πρωθυπουργός αλλά και ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνής(....) Και δεν είναι μόνο το τείχος της Κύπρου, αλλά ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΊΧΟΣ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΣΤΗ ΛΩΡΙΔΑ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ. ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ, ΠΟΥ ΑΠΟΨΕ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΜΟΚΟ ΚΟΚΟ....Δυστυχώς και εσύ...Αλλά ο Αντρέας έφερε τον Αραφάτ κρυφά τότε στην Ελλάδα...Αλλά δεν είναι μόνο οι Κύπριοι αδέρφια μας, αλλά και οι Παλαιστίνιοι....
Για να μη θυμηθώ το τείχος που υψώνει η Ε.Ε. στους μετανάστες....
Θα ακολουθήσει αναλυτικό αφιέρωμα στην πτώση τις επόμενες μέρες...
.jpg)
