Δώσε χούντα στο λαό...

Κάθε 21 Απρίλη όλοι κάνουμε και μια μνεία στην αποφράδα ημέρα του 1967 κατά την οποία ο Στρατός έκανε την "Επανάστασή" του και επέβαλλε, σε συνεργασία με την αμερικανική κυβέρνηση,την δικτατορία στην Ελλάδα...Τα αποτελέσματα αυτής της επταετίας τα έζησαν στο πετσί τους οι άνθρωποι εκείνης της εποχής, όπως επίσης γνωστοί λίγο πολύ είναι και οι λόγοι που οδήγησαν στο να δοθεί το πρόσφορο έδαφος για να εγκαθιδρυθεί η ξενόφερτη Χούντα στην Ελλάδα...Εμάς τους νεότερους πλέον λίγο μας απασχολούν από ό,τι φαίνεται τα γεγονότα που συνέβησαν στο πρόσφατο παρελθόν, ακόμα κι αν οι επόμενες γενιές οφείλουν να αντλούν σκέψη από παρόμοια ιστορικά γεγονότα όπως η επταετής Χούντα...Κι έτσι σαν ένα είδους μνημόσυνο, απλά ευχόμαστε να μην ξαναχρειαστεί να "μπούνε στην πόλη οι οχτροί"...

Μήπως όμως οι οχτροί μπήκαν; Κι εμείς γελάμε ακόμα;Κι εμείς κοιτάμε τις κοπελιές;...

Κι όμως έχουν μπει...κι οι οχτροί οι σημερινοί αντίθετα με εμάς, βελτίωσαν ακόμα περισσότερο τον τρόπο εισβολής τους...Έμαθαν από το παρελθόν και πλέον "δε μας ρίχνουν φωτιά"...αλλά κρατούν άλλα "σπαθιά"...εμείς όμως γελάμε ακόμη σαν τα παιδιά...Κι οι σημερινές οι χούντες είναι πολύ δυσκολότερο να ξεγυμνωθούν και στη συνέχεια να καταρρεύσουν...

Η μαύρη επταετία της χούντας των Συνταγματαρχών δίδαξε πολλά στο λαό...Έδειξε πως για να ανατραπεί μια κατάσταση που αιμμοραγούσε την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, έπρεπε να γίνει μαζικά,ενωτικά και συγκρουσιακά...έπρεπε ο λαός να μην παρασυρθεί από τα "προνόμια" και τις πλαστές ελευθερίες που οι εθνικοί προδότες της δικτατορίας του προσέφεραν, εκμεταλλευόμενοι την ανέχεια, το φόβο και πολλές φορές την αμάθεια και την απολιτικοποίησή του...

Υπήρχαν και τότε πολιτικοί χώροι που στοχοποιούνταν, όπως και δημοσιογράφοι-φερέφωνα της τότε εξουσίας, που δημιουργούσαν μια πλαστή πραγματικότητα με στόχο να προστατεύουν το καθεστώς το οποίο ευνοούσε τους ίδιους και τις φιλοδοξίες τους...Υπήρχε και τότε αστυνομία που δρούσε ανεξέλεγκτα, παραβιάζοντας ελευθερίες και δικαιώματα με τη σύμφωνη γνώμη της εξουσίας...Υπήρχαν και τότε πολίτες που ρουφιάνευαν άλλους πολίτες για τα κοινωνικά και πολιτικά τους φρονήματα...Υπήρχαν και τότε φοιτητές που υπάκουαν ως νομοταγείς πολίτες στα προστάγματα του καθεστώτος και φυσικά δεν αντιδρούσαν σε τυχόν κακώς κείμενα που μπορεί να υπέπιπταν στην αντίληψή τους...Υπήρχαν και τότε ηγέτες της Εκκλησίας οι οποίοι ευλογούσαν το έργο του δικτάτορα...Υπήρχαν και τότε επιχειρηματίες που συνέχιζαν να κερδίζουν από τα "έργα της Χούντας"...Υπήρχαν και τότε ξένες δυνάμεις και διεθνείς οργανισμοί που δεν έδιναν δεκάρα για το τί πραγματικά συμβαίνει στη χώρα...Υπήρχε και τότε Αμερική.

Υπήρχαν όμως τότε και άνθρωποι που φυλακίζονταν,εξορίζονταν και βασανίζονταν λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων, όμως αντιστέκονταν σθεναρά στον εχθρό...Υπήρχαν όμως τότε και άνθρωποι του μόχθου που οργάνωναν παράνομα κινήματα για την πτώση του καθεστώτος...Υπήρχαν όμως τότε και φοιτητές που τα έβαλαν με το πολιτικό και καθηγητικό κατεστημένο της Χούντας συγκρουόμενη ανοιχτά μαζί της, αψηφώντας κάθε κίνδυνο...Υπήρχαν όμως τότε και πνευματικοί άνθρωποι και καλλιτέχνες που με τα έργα τους έδιναν πίστη και κουράγιο στον αντιστεκόμενο λαό...Και τελικά υπήρξε αποτέλεσμα...Γεννήθηκε ένα κίνημα απολύτως πολιτικό με κέντρο του τον άνθρωπο και την πραγματική δημοκρατία και ελευθερία το οποίο ανέτρεψε ένα καθεστώς που στηρίχθηκε ακόμα και στην υπερδύναμη που λέγεται Αμερική...Γιατί τότε υπήρχε ακόμη αξιοπρέπεια.

Σήμερα τί από όλα αυτά υπάρχει;

Στη χούντα των τρομοδελτίων ειδήσεων των μεγάλων καναλιών,των αρπαχτικών της Βουλής που καταλήστεψαν το δημόσιο χρήμα και το μόχθο των εργαζομένων,της απροκάλυπτης βίας των δυνάμεων καταστολής,του κατεστημένου της Εκκλησίας Α.Ε τί έχουμε να αντιπαραθέσουμε;

Στην εποχή μας, της οποίας κύριο χαρακτηριστικό τείνει να είναι η απάθεια και η άνοδος της ασημαντότητας και κατ επέκταση η απολιτικοποίηση, αντιπαραθέτουμε τους κοινωνικούς αυτοματισμούς κατηγορώντας ο ένας τον άλλον για την υπερχρέωση των οικονομικών του κράτους αγνοώντας τους πραγματικούς υπεύθυνους της κρίσης και τους οποίους τεχνηέντως τα ΜΜΕ δεν αναφέρουν...την διασπαστική δράση των δυνάμεων της Αριστεράς...τις κινήσεις εκτόνωσης του λαϊκού κινήματος από τους διάφορους κομματικούς εργατοπατέρες...την ξενοφοβία...τον ωχαδερφισμό μας...το στιγματισμό πολιτικών χώρων ως μήτρες τρομοκρατών...τη συνέχιση των απολαύσεων της ζωής που μας υποδεικνύει ο καταναλωτισμός.

Άρα πώς είναι δυνατόν να δημιουργηθεί σε τέτοιες συνθήκες ένα πολιτικό κίνημα που θα ενώσει το λαό, θα ξεπεράσει αγκυλώσεις του παρελθόντος και θα οδηγήσει στην ανατροπή της σύγχρονης χούντας του ελέγχου του μυαλού μας;...Στόχος είναι το μυαλό έλεγε η Γώγου και το μοτίβο αυτό αποτελεί την κωρωνίδα της σύγχρονης χούντας που βιώνουμε...Η οποία προς το παρόν δε μετέρχεται στρατιωτικά μέσα ή εξορίες αλλά επιβάλλεται μέσω του μυαλού που κρατάει δέσμιο...

Και δυστυχώς τη σύγχρονη αυτή χούντα την επιβάλλουμε εμείς οι ίδιοι χωρίς να το γνωρίζουμε πολλές φορές...Κι αν κατά την επταετία, το να άκουγες κάποιο απαγορευμένο τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη θεωρούνταν πράξη αντίστασης, σήμερα ακόμα και η συμμετοχή σε κάποια από τις χιλιάδες απεργίες που κάποιοι προκυρήσσουν με ημερομηνία έναρξης και λύσης, ΔΕΝ αποτελεί πράξη αντίστασης προς τη νέα αυτή μορφή χούντας...

Γι αυτό και οφείλουμε να βρούμε τον τρόπο και τα μέσα για να σπάσουμε τα δεσμά που μας διατηρούν νομοταγείς πολίτες μιας Χούντας...της σημερινής.