Στην εποχή των σπηλαίων...

Κοίτα να δεις που θα γράψω και κάτι θετικό για την τηλεόραση...Θα 'ναι μάλλον από αυτές τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα...Αφορμή γι αυτό, στάθηκε ένα ντοκυμαντέρ στο κανάλι της Βουλής...Ένα αληθινό δημοσιογραφικό αριστούργημα που η αχρωμάτιστη και αντικειμενική παράθεση γεγονότων και στοιχείων με ξάφνιασε...Κειμήλιο και συγχρόνως μνημόσυνο σε μια εποχή που δεν έζησα, αλλά έφερε τις μεγαλύτερες προσδοκίες στην Ιστορία της ανθρωπότητας...σε μια εποχή που λίγο έλειψε να πετύχει την αληθινή επανάσταση, αυτή που θα σήμαινε την ένωση της ανθρώπινης φυλής με τον ανθρωπισμό...στην εποχή που γέννησε τις μεγαλύτερες προσδοκίες αλλά στο τέλος έφερε και την προσωρινή, θέλουμε να ελπίζουμε, διάψευσή τους...την εποχή που λίγο έλειψε να εκλείψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο...την εποχή που οι στείρες και κομματικοποιημένες ιδεολογίες και οι αλαζονικές και συντηρητικές ηγεσίες των κρατών βρήκαν απέναντί τους τον λαό και τις πραγματικές τους ανάγκες και όνειρα...το 1968.

-42 χρόνια μετά τί έχει αλλάξει στις ζωές μας;
-Τί προσέφεραν στην ανθρωπότητα οι μέρες του '68;
-Θυμάται κανείς σήμερα το 68;

Μια πρόχειρη απάντηση που νομίζω ότι αποτελεί και την απάντηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων της γενιάς μου είναι αυτή, στα αντίστοιχα παραπάνω ερωτήματα...
-Οι ζωές μας έχουν γίνει χειρότερες...
-Δεν ξέρω...
-Δεν θυμάμαι...

Και πώς είναι δυνατόν, ακόμα και να γνωρίζουμε εμείς σαν νεότερες γενιές έστω τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν το 1968, όταν η οικονομική εξουσία που έχει επιβάλλει τον καταναλωτισμό, την αλλοτρίωση, την αποξένωση του ανθρώπου, ελέγχει τα ΜΜΕ έτσι ώστε να κρατούν το λαό όμηρο των επίπλαστων αναγκών που ο καπιταλισμός του δημιουργεί;
Ίσα ίσα που το σημερινό καθεστώς της παγκόσμιας ολιγαρχίας επιθυμεί διακαώς ο λαός-καταναλωτής να μην έρχεται σε επαφή με ριζοσπαστικές, φιλελεύθερες και προοδευτικές ιδέες που έφερε ο Μάης του 68 στη Γαλλία αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο...Ιδέες που ένωσαν τον λαό και τον ξεσήκωσαν φέρνοντας στο προσκήνιο τις πραγματικές του ανάγκες...Ιδέες έμπνεες από χαρά και αισιοδοξία για ζωή...Ιδέες που ήταν συνυφασμένες με τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες αλλά προϋπέθεταν τη χειραφέτηση του ανθρώπου και τη ρήξη με το σύστημα που και τότε αλλά και τώρα εκμεταλλεύεται τον παγκόσμιο πλούτο, ρήξη ακόμα και με τις πολιτικές και τις στρατηγικές των μέχρι τότε σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών κομμάτων...

Γι αυτό ακριβώς το λόγο εξεπλάγην από την προβολή ενός ντοκυμαντέρ τέτοιου περιεχομένου, που προέβαλε τα γεγονότα της εποχής και τεχνηέντως μας αποκρύπτουν τα ΜΜΕ...
Και γι αυτό το λόγο πρέπει σε κάθε ευκαιρία να μνημονεύουμε τα γεγονότα αυτά...

Το Μάη του '68 λοιπόν και έπειτα από κινητοποιήσεις φοιτητών και μαθητών κατά της τότε πολιτικής ηγεσίας του προέδρου Σαρλ ντε Γκολ ακολούθησαν γενικές απεργίες και παλλαϊκός ξεσηκωμός που οδήγησε σε συγκρούσεις με την αστυνομία με συνέπεια τον θάνατο 70 ανθρώπων...Ένας ξεσηκωμός που έθετε ως κυρίαρχα ζητήματα τις κοινωνικές και πολιτικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ισότητα...Αιτήματα που μένουν ακόμα ως τέτοια 42 χρόνια μετά...Κύριο όμως χαρακτηριστικό της επανάστασης του Γαλλικού Μάη, περα από τις μεγαλειώδεις διαστάσεις της, αποτέλεσε το γεγονός ότι το πλήθος που εξεγέρθηκε δεν ήταν μεμονωμένο αλλά τις τάξεις του συμπλήρωναν άτομα από κάθε φυλετική, πολιτιστική, ηλικιακή και κοινωνική βαθμίδα!Ένα πλήθος που διεκδίκησε μια καλύτερη ζωή αρνούμενο να καπηλευτεί από τις ηγεσίες των κομμάτων της τότε αριστεράς...Ακόμα κι αν δεν τα κατάφερε εξ ολοκλήρου, πνιγμένο στο αίμα που ζητούσαν αμφότεροι οι συντηρητικοί Γάλλοι υποστηρικτές του Ντε Γκολ αλλά και η οικονομική ελίτ της εποχής...

Γεγονότα που ξεπέρασαν τα σύνορα της Γαλλίας και έγιναν αφορμή για ξεσηκωμό χιλιάδων φοιτητών και λαού στην Πόλη του Μεξικού που ήρθαν κι αυτοί αντιμέτωποι με το Τέρας της συντήρησης και του κατεστημένου και έγιναν με τη σειρά τους θύματα της δίψας τους για ζωή...

Νωρίτερα τον Απρίλη του ίδιου έτους είχε δολοφονηθεί ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, μαζί με το χαμένο όνειρο μιας κοινωνίας χωρίς προκαταλήψεις και διαχωρισμούς, σκορπίζοντας τη θλίψη σε όλον τον κόσμο, ενώ οι δολοφονίες του Ρ.Κέννεντυ αλλά και του επαναστάτη της Κούβας που συνεπήρε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική με τους αγώνες του για λευτεριά, Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, ήρθαν να προστεθούν στην απογοήτευση των ανθρώπων που πάλευαν να δουν ένα καλύτερο κόσμο...Παίρνοντας μαζί τους στο θάνατο και τις μεγάλες ελπίδες που είχαν γεννηθεί...
Όπως οργή, θυμό και απογοήτευση προκάλεσε η βίαιη και αιματηρή καταστολή της "Άνοιξης της Πράγας" που σκοπό της είχε τη διεύρυνση των πολιτικών δικαιωμάτων,από τα στρατεύματα της Σοβιετικής Ένωσης τα οποία εισέβαλλαν στα εδάφη της Τσεχοσλοβακίας...

Και ερχόμαστε στο σήμερα...
Στη σημερινή πρωτόγονη κοινωνία μας που το μόνο που μας διαφοροποιεί από την εποχή των σπηλαίων είναι ότι πλέον έχουμε LCD τηλεοράσεις,ίντερνετ και κινητά τηλέφωνα...

Γιατί στην πραγματικότητα οι ζωές μας είναι πολύ χειρότερες...Πόλεμοι,πείνα, κοινωνικές αδικίες,μίσος,αδιαφορία για το συνάνθρωπό μας...

Μπορεί να φτάσαμε στη Σελήνη και στον Άρη, αλλά απέχουμε έτη φωτός από το να φτάσουμε στο σημείο όπου ο άνθρωπος θα πάψει να εκμεταλλεύεται τον άνθρωπο...

Παραλληλίζοντας την εποχή των γεγονότων που ανέφερα, μοιραία κάνω τη σύγκριση με την δική μας εποχή...Η ομορφιά εκείνων των αγώνων λείπει από τις σημερινές μας ζωές...Λείπει η προώθηση του "εμείς" πάνω από το "εγώ"...Δε λείπει όμως η σπίθα, το πάθος και η θέληση των νέων κυρίως ανθρώπων για να αλλάξουν την κοινωνία μας...Όσο κι αν οι συντηρητικές φωνές των βολεμένων μικροαστών με τις τυποποιημένες καθημερινότητες είναι ακόμα πάρα πολλές, όσο κι αν η παγκόσμια οικονομική εξουσία έχει όλα τα "όπλα" με το μέρος της, η ελπίδα που γέννησε στον κόσμο το "1968" δεν έχει σβήσει ολοκληρωτικά, απλά περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να συνεχίσει την πορεία που ξεκίνησε τότε να χαράζει προς την αληθινή επανάσταση του ανθρώπινου πολιτισμού...Και χρέος ολων μας είναι να δημιουργούμε ανοιχτά μυαλά και προοδευτικές συνειδήσεις, αποκομμένες από κάθε είδους συντήρηση, δεσποτισμό και αρνητικότητα...Έτοιμες να γίνουν μέρος μιας μελλοντικής γενιάς του '68.